Reprezentacja pracodawcy przy czynnościach prawnych z zakresu prawa pracy

Osoba lub organ jednostki nadrzędnej (osoby prawnej) nie ma uprawnień do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy za jednostkę organizacyjną będącą odrębnym pracodawcą (por. wyrok SN z dnia 6 lipca 2011 r., II PK 51/11).

Z art. 3[1] § 1 k.p. wynika, że w jednostce organizacyjnej czynności dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednostką albo inna wyznaczona osoba.

Wyrok SN z dnia 27 kwietnia 2021 r., II USKP 42/21

Standard: 57917 (pełna treść orzeczenia)

W art. 3[1] § 1 k.p. mowa jest nie tylko o organie (z ograniczeniem, że idzie tylko o organ zarządzający), który może być jednoosobowy lub wieloosobowy i mieścić się w strukturze organizacyjnej danej jednostki organizacyjnej bądź nie być jej organem, ale także o osobie zarządzającej, a ponadto o innej osobie (nie będącej organem ani nie pełniącej funkcji zarządzania) wyznaczonej do dokonywania czynności z zakresu prawa pracy (w tym czynności prawnych prawa pracy), przy czym wyznaczenie do dokonywania tych czynności może wynikać nie tylko z ustawy, czy też ze statutu, ale także z innego rodzaju regulacji wewnątrzzakładowych.

O tym, kto występuje w roli osoby lub organu dokonującego za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 3[1] § 1 k.p. decydują przepisy prawa, statuty bądź innego rodzaju regulacje wewnątrzzakładowe.

O tym, kto występuje w roli osoby lub organu dokonującego za pracodawcę czynności w sprawach z zakresu prawa pracy w rozumieniu art. 3[1] § 1 k.p. decydują w pierwszej kolejności przepisy prawa.

Wyrok SN z dnia 21 kwietnia 2021 r., II PSKP 26/21

Standard: 59286 (pełna treść orzeczenia)