Szyldy informacyjne o charakterze niereklamowym
Zasady korzystania z elewacji budynku jako części wspólnej nieruchomości (reklamy, klimatyzatory, kraty)
Umieszczenie tablicy informacyjnej przez powoda powoduje trwałe lub czasowe przeznaczenie zajętej części na potrzeby wyłącznie osoby, która zamieściła tego rodzaju urządzenie, przez co uniemożliwia korzystanie z niej przez pozostałych współwłaścicieli. W konsekwencji jeden ze współwłaścicieli posiada rzecz wspólną w szerszym zakresie, niż czynią to pozostali współwłaściciele Zasady korzystania z części wspólnych mogą oczywiście ustalać bezpłatność korzystania z nich, jednakże nie jest naruszeniem żadnych przepisów ustawowych, czy zasad współżycia społecznego, określenie odpłatności wykorzystywania części wspólnych przez poszczególnych członków wspólnoty. Taka odpłatność w żadnym zakresie nie ogranicza prawa właścicieli w większym stopniu niż to konieczne do uregulowania zasad wykorzystywania nieruchomości wspólnej. W konsekwencji nie można też przyjąć, że odpłatność korzystania z elewacji budynku powoduje zwiększenie obciążeń powoda bez związku z używaniem lokalu.
Wyrok SA w Poznaniu z dnia 28 lipca 2016 r., I ACa 152/16
Standard: 24312 (pełna treść orzeczenia)
Nie sposób było też przyjąć, że zaskarżona uchwała narusza interesy powoda. Powód w lokalu użytkowym wchodzącym w skład pozwanej Wspólnoty prowadzi praktykę adwokacką i choć ma obowiązek wywieszenia tablicy informującej o miejscu prowadzenia swej kancelarii - tak jak to trafnie podkreślił Sąd Okręgowy - nie oznacza to, iż tablicę tę ma zamontować na elewacji nieodpłatnie. Tablica informująca o działalności Kancelarii nie może stanowić reklamy, niemniej jej zadaniem jest właściwe pokierowanie klientów kancelarii, a zatem służy interesom powoda, wiążąc się z korzyściami majątkowymi. Nie można zatem przyjąć, by obciążenie powoda wynagrodzeniem za korzystanie z elewacji godziło w jego interes. Przeciwnie nieodpłatne wywieszenie tej tablicy, wyłączające możliwość wykorzystania zajętej pod nią części elewacji na inne, wspólne cele godziłoby w interes wszystkich pozostałych współwłaścicieli.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 12 maja 2015 r., I ACa 1113/14
Standard: 24060 (pełna treść orzeczenia)
Jeżeli chodzi o umieszczoną na elewacji relatywnie niewielką tablicę, to także nie jest ona czymś aż tak nietypowym, by naruszać obiektywną estetykę budynku w jego całokształcie. Podkreślić trzeba, że w niniejszej sprawie chodzi o tablicę związaną z położonym na parterze lokalem użytkowym, wynajmowanym na potrzeby działalności gospodarczej. Do klasycznych funkcji tego typu lokali należy prowadzenie w nich takich placówek, jak sklepy, czy punkty usługowe, które zazwyczaj posiadają nad wejściem, czy w jego pobliżu szyld o tym informujący. Samo jej założenie trudno więc uznać w rozumieniu art. 14 ust. 1 u.w.l. za korzystanie z nieruchomości wspólnej niezgodnie z jej przeznaczeniem.
W niniejszej sprawie kwestionowana tablica nie wykracza zaś poza wyżej opisaną funkcję, a jest umieszczona na części elewacji stanowiącej ścianę zewnętrzną lokalu powódki i pozwana najwyraźniej nie jest w stanie wskazać, w jaki sposób miałaby ona zakłócać korzystanie z innych lokali, czy nawet z elewacji przez pozostałych członków wspólnoty. Dla samego podmiotu wynajmującego lokal niewątpliwie ma ona natomiast doniosłą funkcję, gdyż informuje o prowadzonej tam działalności.
Traktowanie jej przez pozwaną jako reklamy, a także fakt, że w zaskarżonej uchwale zobowiązano zarządcę wspólnoty do zawarcia umowy najmu na powierzchnię reklamową wskazuje, że w omawianym zakresie motywem podjęcia tej uchwały w istocie nie była estetyka budynku, lecz potencjalne zyski z odpłatności za udostępnianą powierzchnię elewacji.
Sąd Apelacyjny stoi na stanowisku, że tablica nad lokalem powódki reklamy nie stanowi i można ją kwalifikować wyłącznie jako szyld informacyjny o wielkości nie przekraczającej racjonalnych granic.
Powódka nie bez racji podnosi, że typowa reklama winna zawierać element zachęcający do korzystania z produktów lub usług oferowanych przez podmiot się reklamujący. Można by też rozważać, czy reklamowego charakteru danemu nośnikowi nie nadawałyby jakieś inne zawarte w nim informacje obliczone na zwiększenie zysków podmiotu go zamieszczającego. Kwestionowana przez pozwaną tablica informuje jednak wyłącznie o tym, że w lokalu mieści się niepubliczny zakład opieki zdrowotnej o konkretnej nazwie, nie wskazując nawet danych teleadresowych, które mogłyby ułatwiać osobom postronnym kontakt z tym podmiotem.
Na marginesie zwrócić można uwagę, że ustawa regulująca działalność podmiotów prowadzących działalność leczniczą zobowiązuje je do podawania do wiadomości publicznej informacji o zakresie i rodzaju udzielanych świadczeń zdrowotnych, wymagając zarazem aby takie informacje nie miały cech reklamy (vide art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o zakładach leczniczych).
Pozwana na potwierdzenie zarzutów apelacji powołała się na orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie, które dotyczyło działań członka wspólnoty w sposób wyraźny oddzielanych od „neutralnej informacji o zakresie usług świadczonym w danym lokalu”), a także na wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie w sprawie, która dotyczyła nośnika znacznych rozmiarów, określanego jako „baner”, o treści również daleko wykraczającej poza neutralną informację o mieszczącej się w lokalu instytucji. Wyrażane w tych orzeczeniach stanowiska nie mają więc bezpośredniego przełożenia na realia niniejszej sprawy.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 6 marca 2015 r., I ACa 854/14
Standard: 24282 (pełna treść orzeczenia)