Wywieranie wpływu na czynności urzędowe sądu (art 232 k.k.)

Przedmiotem ochrony art. 232 k.k. jest niezakłócone funkcjonowanie sądów, co jest warunkiem prawidłowego wykonywania powierzonych im funkcji, zwłaszcza w zakresie wymiaru sprawiedliwości. Ochronie na podstawie tego przepisu podlegają sądy powszechne, sądy administracyjne i sądy wojskowe wszystkich szczebli. Jest to ochrona wzmocniona, której należy w tym wypadku przyznać pierwszeństwo z uwagi na porządek konstytucyjny będący dodatkowym przedmiotem ochrony.

Komentowany przepis penalizuje wywieranie wpływu na czynności urzędowe sądu przez stosowanie przemocy lub groźby bezprawnej - tak wobec sądu jako instytucji, jak i wobec zatrudnionych w niej osób, które realizują zadania sądu ("czynności urzędowe"). Należy przyjąć, że ochrona ta obejmuje nie tylko siedzibę sądu, lecz także wykonywanie przez sąd (sędziego) czynności urzędowych poza tą siedzibą.

Użyte w art. 232 ogólne określenie "przemoc" obejmuje zarówno stosowanie fizycznych środków nacisku bezpośrednio wobec osoby (sędziego, ławnika, innego pracownika sądu), jak i stosowanie przemocy pośredniej, wywieranej poprzez oddziaływanie na otoczenie (np. blokowanie dostępu do sądu lub do sali rozpraw w zamiarze zakłócenia lub uniemożliwienia czynności sądu).

Jeżeli chodzi o drugi ze środków przestępnego działania - groźbę bezprawną, to obejmuje ona zarówno groźbę popełnienia przestępstwa (np. zamachu bombowego, co powoduje konieczność ewakuowania pracowników z budynku sądowego), jak i groźbę rozgłoszenia wiadomości uwłaczających czci sędziego, traktowaną jako środek szantażu wobec jego osoby.

Wyrok SO w Sieradzu z dnia 15 października 2014 r., II Ka 234/14

Standard: 24030 (pełna treść orzeczenia)