Działanie w celu osiągnięcia korzyści majątkowych w przestępstwie z art. 299 k.k.

Cel osiągnięcia korzyści majątkowej dla sprawcy przestępstwa nie jest koniecznym znamieniem art. 299 § 1 i § 5 KK.

W przepisie § 1 chodzi o korzyści sprawców przestępstwa bazowego, w tym wypadku oszukańczego podszycia się pod dyspozycje legalnych właścicieli pieniędzy i ukrycia tychże środków (korzyści) na kontach takich jak oskarżonego, by uniemożliwić (utrudnić) wykrycie ich drogi i nie dopuścić do odzyskania. Nie chodzi więc o korzyść majątkową, jaką miałby odnieść ukrywający te środki ale o to, że są one same w sobie korzyścią przestępczą sprawców głównych (pierwotnych).

Wyrok SA w Warszawie z dnia 3 listopada 2020 r., II AKa 371/18

Standard: 78808 (pełna treść orzeczenia)

Czyn z art. 299 § 1 k.k. nie jest przestępstwem, w które immanentnie wpisane jest działanie zmierzające do osiągnięcia korzyści majątkowej, której nie można utożsamiać z przedmiotem czynności wykonawczej, pochodzącym z korzyści związanych z popełnieniem czynu bazowego, co zarazem przesądza, iż to popełnienie czynu pierwotnego musi wiązać się z osiągnięciem korzyści majątkowej.

Sprawca przestępstwa z art. 299 § 1 k.k. działa z zamiarem zalegalizowania korzyści majątkowej uzyskanej na skutek popełnienia przestępstwa bazowego, czego nie można utożsamiać z działaniem w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, rozumianej jako zysk w zakresie dóbr materialnych. Korzyść ma charakter majątkowy, gdy ma wartość ekonomiczną. Oczywiście praniu brudnych pieniędzy może, ale nie musi towarzyszyć zamiar osiągnięcia korzyści majątkowej (np. w postaci zapłaty za przyjęcie pieniędzy na konto bankowe, prowizji od dokonanej transakcji, zysku z operacji finansowych). Przestępstwo to może być bowiem popełnione bez zamiaru osiągnięcia jakiejkolwiek korzyści majątkowej lub osobistej.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 19 lipca 2019 r., II AKa 253/19

Standard: 79208 (pełna treść orzeczenia)