Zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia

Zasadniczym motywem nowelizacji art. 741 k.p.c. w roku 2023 było podniesienie rangi kwestii rozstrzyganych postanowieniami w przedmiocie zabezpieczeń. Przywrócono dewolutywność postanowień sądów pierwszej instancji oraz wprowadzono możliwość zaskarżania postanowień sądów drugiej instancji ustanawiających zabezpieczenie.

Ratio legis nowelizacji art. 741 k.p.c. z 2023 r. była chęć nadania większego znaczenia rozstrzygnięciom wydawanym w sprawach o zabezpieczenie. Wydaje się jednak, że ten cel został już wyczerpany przez samo wyraźne wprowadzenie zażalenia od postanowień sądów drugiej instancji wydanych w przedmiocie zabezpieczenia. Sam fakt przysługiwania zażalenia od rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji ma w obecnym modelu procesowym wyjątkowy charakter (zob. postanowienie SN z 20 maja 2022 r., III CZ 112/22). Trudno również mówić o wyjątkowym podobieństwie rozstrzygnięć w przedmiocie udzielenia zabezpieczenia do któregokolwiek rodzaju zaskarżalnych rozstrzygnięć, wymienionych w art. 394[2] § 1 i § 1[1] k.p.c. Są to bowiem bądź rozstrzygnięcia kończące postępowanie w sprawie, bądź rozstrzygnięcia w przedmiocie ponoszenia kosztów lub praw i obowiązków różnych podmiotów trzecich o szczególnej roli w postępowaniu.

Uchwała SN z dnia 30 kwietnia 2024 r., III CZP 60/23

Standard: 81478 (pełna treść orzeczenia)

Artykuły 741 § 1 i 767 § 4 k.p.c. nie określają zamkniętego katalogu postanowień wydanych w postępowaniu egzekucyjnym albo zabezpieczającym, które podlegają zaskarżeniu zażaleniem. Oczywiste jest, że w postępowaniach tych na podstawie art. 13 § 2 k.p.c. znajduje odpowiednie zastosowanie art. 394 k.p.c. (w brzmieniu obowiązującym przed 7 listopada 2019 r. – zob. ustawę z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw; Dz.U. z 2019 r. poz. 1469 ze zm.).

Postanowienie SN z dnia 2 marca 2023 r., II CSKP 1082/22

Standard: 71564 (pełna treść orzeczenia)