Termin do wniesienia zażalenia na postanowienie sądu o zabezpieczeniu alimentów wydane na rozprawie
Doręczenie postanowienia w przedmiocie zabezpieczenia (art. 740 k.p.c.) Zabezpieczenie roszczeń alimentacyjnych (art. 753 k.p.c.)
Doręczenie dokonywane na podstawie art. 753 § 2 k.p.c. ma charakter informacyjny, chodzi bowiem o to, aby strony obowiązku alimentacyjnego wiedziały, niezależnie od tego, jakie kroki procesowe podjęły, o zobowiązaniach nałożonych przez sąd na obowiązanego w ramach zabezpieczenia.
Uchwała SN z dnia 30 stycznia 2019 r., III CZP 76/18
Standard: 46699 (pełna treść orzeczenia)
Termin do wniesienia zażalenia na postanowienie sądu o zabezpieczeniu alimentów wydane na rozprawie liczy się - jeżeli strona nie zażądała doręczenia postanowienia - od dnia jego ogłoszenia (art. 394 § 2 w związku z art. 13 § 2 k.p.c).
Przewidziany w art. 753 § 2 k.p.c. obowiązek sądu dokonania doręczenia z urzędu ma zapewnić uprawnionemu tytuł wykonawczy, umożliwiający mu wszczęcie postępowania egzekucyjnego w zakresie określonym orzeczeniem sądu bez konieczności składania w tym zakresie wniosku o jego sporządzenie, w tym nadanie klauzuli wykonalności, oraz o doręczenie.
Uzależnienie podejmowania odpowiednich czynności przez sąd od złożenia wniosku przez stronę pozostawałoby w sprzeczności z ideą bezzwłocznego przystąpienia do realizacji świadczenia.
W wypadku strony przeciwnej doręczenie ma na celu uzyskanie wiedzy o stwierdzonym obowiązku, w celu zapewnienia możliwości jego realizacji w postaci regulowania odpowiedniej kwoty tytułem alimentów przez czas trwania postępowania w sprawie.
Sąd na podstawie art. 753 § 2 k.p.c. doręcza stronom – zarówno uprawnionemu, jak i zobowiązanemu - odpis postanowienia o zabezpieczeniu, a nie odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem. W obydwu wypadkach doręczenie nie służy zatem zaskarżeniu tego orzeczenia, które jest uzależnione od zastosowania ogólnego mechanizmu przez złożenie w terminie tygodniowym od wydania postanowienia tzw. zapowiedzi środka zaskarżenia w celu wniesienia zażalenia.
Doręczenia dokonywanego z urzędu na podstawie art. 753 § 2 k.p.c. nie należy utożsamiać z doręczeniem dokonywanym na żądanie strony, nie ma zatem podstaw do odstąpienia od ogólnego sposobu liczenia terminu do wniesienia zażalenia od postanowienia, które zapadło na rozprawie, a więc postanowienia, z którego treścią strona mogła zapoznać się już w dniu ogłoszenia i podjąć decyzję co do zasadności kwestionowania wydanego przez sąd rozstrzygnięcia. Ogłoszenie na rozprawie postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w sprawach o alimenty powoduje zatem rozpoczęcie biegu terminu (dies a quo) do zaskarżenia orzeczenia.
Artykuł 753 § 2 k.p.c. powinien być interpretowany w związku z art. 740 § 1 i 2 k.p.c., zgodnie z którym postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia wydane na posiedzeniu niejawnym, a podlegające wykonaniu przez organ egzekucyjny, sąd doręcza tylko uprawnionemu, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, zaś obowiązanemu nie doręcza się również zażalenia uprawnionego ani postanowienia sądu drugiej instancji rozstrzygającego o tym zażaleniu.
Artykuł 753 § 2 k.p.c. stanowi lex specialis, mianowicie w sprawach o alimenty istnieje obowiązek doręczenia odpisu postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia nie tylko obu stronom, lecz także niezależnie od tego, czy postanowienie zostało wydane na posiedzeniu niejawnym, czy na rozprawie. W tym wypadku aktywność sądu ma jedynie na celu doręczenie zobowiązanemu orzeczenia, żeby wiedział, jaki obowiązek ma realizować, a uprawnionemu, by miał tytuł wykonawczy na wypadek, gdyby zobowiązany nie przystąpił dobrowolnie do realizacji określonego przez sąd obowiązku.
Uchwała SN z dnia 6 kwietnia 2017 r., III CZP 115/16
Standard: 56011 (pełna treść orzeczenia)