Posiadanie części broni palnej w świetle z art. 263 § 2 k.k.; defekty broni

Komora zamkowa stanowiła istotną część broni palnej i jej posiadanie bez zezwolenia wypełnia znamiona typu czynu zabronionego z art. 263 § 2 k.k. 

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 21 maja 1999 r. o broni i amunicji (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 955) w rozumieniu ustawy bronią palną jest każda przenośna broń lufowa, która miota, jest przeznaczona do miotania lub może być przystosowana do miotania jednego lub większej liczby pocisków lub substancji w wyniku działania materiału miotającego. W art. 5 ust. 1 tej ustawy wskazano jednak, że za broń i amunicję uważa się gotowe lub obrobione części broni, przy czym istotnymi częściami broni palnej i pneumatycznej są: szkielet broni, baskila, lufa z komorą nabojową, zamek, komora zamkowa oraz bęben nabojowy (art. 5 ust. 2). Oznacza to, że niepozbawiona cech użytkowych komora zamkowa znajdująca się w dowodowym pistolecie maszynowym, była istotną częścią broni, a w konsekwencji, na mocy ustawy, musi być uważana za broń palną, na którą wymagane jest zezwolenie. Nie ulega też wątpliwości, że jest to to element gotowy, czyli nie wymagający obrobienia, co jasno wynika ze znajdującej się w aktach opinii.

Przyjęcie, iż warunkiem odpowiedzialności za nielegalne posiadanie broni palnej jest wyłącznie posiadanie urządzenia niebezpiecznego dla życia lub zdrowia, zdolnego do wystrzeliwania pocisków i rażenia na odległość, prowadziłoby do niemożliwego do zaakceptowania w procesie wykładni wniosku, iż przepisy art. 5 ust. 1 i 2 ustawy są zbędne – definiowanie istotnych elementów broni jako broni palnej nie miałoby sensu, ponieważ z żadnego z nich, postrzeganego oddzielnie, nie da się wystrzeliwać pocisków i razić na odległość.

Wyrok SN z dnia 19 stycznia 2023 r., V KK 406/22

Standard: 77665 (pełna treść orzeczenia)