Delikt z art. 62 § 2 k.k.s - formalny (bezskutkowych), z tzw. narażenia abstrakcyjnego

Art. 62 § 2 k.k.s. ma charakter przestępstwa formalnego, charakteryzującego się jedynie abstrakcyjnym narażeniem na niebezpieczeństwo dobra prawnego. Funkcjonowanie w obrocie fikcyjnych faktur VAT, które mogą być wykorzystywane do popełnienia przestępstwa oszustwa podatkowego z art. 56 § 1 k.k.s, stwarza niebezpieczeństwo powstania uszczerbku podatkowego (por. uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 30 września 2003 r., I KZP 22/03, postanowienie SN z dnia 31 marca 2015 r. I KZP 28/14).

Wyrok SN z dnia 21 marca 2019 r., V KK 108/18

Standard: 23651 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo skarbowe stypizowane w art. 62 § 2 k.k.s. należy do kategorii deliktów formalnych (bezskutkowych), z tzw. narażenia abstrakcyjnego, a nie konkretnego. Kodeks karny skarbowy w art. 53 § 28 zdefiniował zwrot „narażenie na uszczuplenie należności publicznoprawnej” i wiele przepisów tego kodeksu nim się posługuje (z rozdziału 6 – art. art. 54, 55, 71, 73a, 76, 82), będąc deliktami materialnymi, których skutkiem jest zmiana w świecie zewnętrznym, wykraczająca poza zachowania wyczerpujące znamiona konkretnego typu przestępstwa, którą to zmianą jest właśnie stan „narażenia na uszczuplenie”. Art. 62 § 2 k.k.s. nie przewiduje takiego skutku w zestawie swych znamion. Wiąże ich wyczerpanie – a więc dokonanie przestępstwa – z samą nierzetelnością wystawienia faktury lub rachunku bądź posługiwania się takimi dokumentami, uznając, że już w samych tych znamionach czasownikowych tkwi taka społeczna szkodliwość (art. 1 § 1 k.k.s.), która uzasadnia penalizację takich zachowań, a żaden dalszy skutek nie jest konieczny.

„Abstrakcyjność” narażenia dóbr prawnych chronionych przez art. 62 § 2 k.k.s. (wiarygodność dokumentów oraz obowiązki podatkowe), wynika nie z tego, że zachowania wyczerpujące jego znamiona nie stanowią zagrożenia dla tych dóbr, ale z tego, iż stwarzane przez te zachowania „narażenie” nie wymaga dowodzenia, gdyż nie jest objęte znamionami tego czynu zabronionego.

Postanowienie SN z dnia 31 marca 2015 r., I KZP 28/14

Standard: 23615 (pełna treść orzeczenia)