Pojęcie klienta w rozumieniu art. 24 u.z.n.k.

Z punktu widzenia językowego nie jest uprawnione twierdzenie, iż "klientem" w rozumieniu art. 24 u.z.n.k. może być tylko ten podmiot, który bezpośrednio nabywa od producenta skopiowany wyrób. Gdyby taką intencję żywił ustawodawca, bez wątpienia zaznaczyłby to wyraźnie w treści przepisu. Tego nie uczynił, a zatem pod pojęciem "klienta" kryją się również i te podmioty, które bezpośrednio nie kooperują z wytwórcą skopiowanych produktów.

W ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji funkcjonują różne, wzajemnie powiązane pojęcia: "przedsiębiorca", "klient", "konsument". O ile termin "przedsiębiorca" został wyjaśniony w art. 2 u.z.n.k., (cechą wyróżniającą dla tej kategorii podmiotów jest prowadzenie przez nie działalności gospodarczej), a termin "konsument" został określony w art. 22[1] k.c. (wprowadzonym do kodeksu ustawą z 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw - Dz. U. Nr 49, poz. 408), o tyle pojęcie "klient" nie doczekało się ustawowego zdefiniowania. Niemniej, w literaturze przedmiotu przyjmuje się powszechnie - i Sąd Najwyższy podziela ten punkt widzenia - że na gruncie ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji pojęcie "klienta" ma szerszy zakres aniżeli pojęcie "konsumenta". Obejmuje ono dwie grupy podmiotów: kontrahentów przedsiębiorców (należących zresztą również do kategorii przedsiębiorców) oraz konsumentów.

Innymi słowy, klientem jest nabywca lub odbiorca towaru niezależnie od tego, czy jest on ostatecznym nabywcą, czy też tylko pośrednikiem nabywającym towar lub usługę dla dalszego nim obrotu (zob. E. Czarny-Drożdżejko: Karna ochrona uczciwości konkurencji, Czas. Pr. Karn. i Nauk Penal., Kraków 1999, z. 2; J. Szwaja w: M. Kępiński i inni: Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Komentarz, Warszawa 2000, s. 78; E. Nowińska, M. du Vall: Komentarz do ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, Warszawa 2001, s. 19).

Warto wspomnieć, że w znaczeniu ekonomicznym klientela przedsiębiorstwa rozumiana jest także szeroko. Są to wszystkie podmioty, którym nie jest obojętny sposób zachowania się przedsiębiorstwa (zob. L. Górnicki: Nieuczciwa konkurencja, w szczególności przez wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, i środki ochrony w prawie polskim, Wrocław 1997, s. 38).

Uogólniając, można powiedzieć: klientem w rozumieniu art. 24 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. Nr 47, poz. 211 ze zm.) jest zarówno kontrahent sprawcy kopiowania produktu, będący też przedsiębiorcą, jak i konsument. Bez znaczenia dla bytu przestępstwa określonego w tym przepisie pozostaje, czy narażenie na niebezpieczeństwo wprowadzenia klientów w błąd wiąże się ze skopiowanym produktem gotowym czy też ze skopiowanym półproduktem, stanowiącym widoczny element składowy wyrobu finalnego.

Postanowienie SN z dnia 12 października 2006 r., III KK 58/06

Standard: 23549 (pełna treść orzeczenia)