Utrudnianie lub udaremnianie czynności kontrolnych lub dozoru celnego (art. 94 § 2 k.k.s.)

W opisie stanu faktycznego Sąd Rejonowy stwierdził mianowicie, że oskarżony pozostał na terenie przejścia granicznego czekając na zakończenie procedury mandatowej. Z ustaleń faktycznych Sądu Rejonowego wynikało też, że do czasu odejścia oskarżonego z terenu przejścia granicznego nie została jeszcze ukończona kontrola, bowiem nie przeliczono "formalnie" zatrzymanych papierosów, nie sporządzono pokwitowania i nie wypisano mandatu karnego. Zdaniem Sądu Rejonowego, oskarżony swoim odejściem uniemożliwił funkcjonariuszowi celnemu sporządzenie mandatu, o wypisanie którego sam wnosił.

Opuszczając przejście graniczne przed zakończeniem szeroko rozumianej kontroli celnej oskarżony dopuścił się przestępstwa określonego w art. 94 § 2 k.k.s.

Zdaniem Sądu Okręgowego, stanowisko sądu pierwszej instancji nie może być uznane za słuszne. Ustalone okoliczności stanu faktycznego nie dawały podstaw do stwierdzenia, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 94 § 2 k.k.s.

Przewidziane w tym przepisie zachowanie przestępne polega na utrudnianiu lub udaremnianiu czynności kontrolnych lub dozoru celnego. Zgodnie z dyspozycją art. 6 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. Prawo celne (Dz. U. z 2004 r. Nr 68, poz. 622 z późn. zm.), uprawnienia organów celnych do wykonywania czynności dozoru celnego (kontrola celna) oraz zakres tych czynności określa ustawa z dnia 24 lipca 1999 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 1999 r. Nr 72, poz. 802 z późn. zm.).

Należy przy tym stwierdzić, że postępowanie mandatowe nie jest uregulowane w tej ustawie. Postępowanie to bowiem reguluje ustawa kodeks karny skarbowy. Oznacza to, że postępowanie mandatowe nie może być uznane za postępowanie w zakresie dozoru celnego w rozumiemiu art. 94 § 2 k.k.s.

Uniemożliwienie więc przez oskarżonego dokończenia postępowania mandatowego nie może być uznane za przestępstwo. Zachowanie oskarżonego należało uznać za cofnięcie zgody na ukaranie mandatem karnym, do czego zresztą oskarżony miał prawo. W tej sytuacji rozciągnięcie pojęcia kontroli celnej na postępowanie mandatowe w ramach przyjętej przez Sąd Rejonowy pozaustawowej formuły "szeroko rozumianej kontroli celnej" nie ma oparcia w ustawie.

Jeżeli chodzi zaś o "formalne" przeliczenie zatrzymanych przedmiotów, cokolwiek miałoby to znaczyć (może chodzi o ponowne przeliczenie?) i sporządzenie pokwitowania ich zabrania, to niewątpliwie na przeprowadzenie tych czynności odejście oskarżonego z terenu przejścia granicznego nie miało żadnego wpływu. Czynności te bowiem mogły zostać dokonane także pod nieobecność oskarżonego.

Wyrok SO w Zamościu z dnia 30 maja 2007 r., II Ka 371/07

Standard: 23532