Obostrzenie kary na podstawie art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. (stałe źródło dochodu)
Nadzwyczajne obostrzenie kary (art. 37 - 38 k.k.s.)
Z treści art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. jednoznacznie wynika, iż niezbędną przesłanką zastosowania nadzwyczajnego obostrzenia kary jest uczynienie przez sprawcę stałego źródła dochodu z popełnianych przestępstw, a nie przestępstwa. Natomiast oskarżonemu przypisano wprawdzie wiele zachowań, jednakże stanowiących jeden czyn ciągły określony w art. 6 § 2 k.k.s. i jedno przestępstwo skarbowe wyczerpujące znamiona określone w art. 56 § 1 k.k.s.
Wprawdzie oskarżony i obrońca nie wskazali na wymienione wyżej uchybienia w zarzutach apelacyjnych, jednakże sąd odwoławczy winien był je uwzględnić z urzędu, w ramach podniesionych przez nich zarzutów błędu w ustaleniach faktycznych.
Wyrok SN z dnia 4 stycznia 2021 r., V KK 492/19
Standard: 49319 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. sąd stosuje nadzwyczajne obostrzenie kary, jeżeli sprawca "uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu". Odmiennie niż na gruncie obowiązującego w aktualnym brzmieniu art. 65 § 1 k.k. (od 1 maja 2004 r.), Kodeks karny skarbowy dla spełnienia tej przesłanki wymaga istnienia co najmniej dwóch przestępstw skarbowych (w Kodeksie karnym wystarczające jest jedno przestępstwo). W praktyce zatem niemożliwe jest stosowanie nadzwyczajnego obostrzenia kary na podstawie art. 37 § 1 pkt 2 k.k.s. wobec sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w ramach czynu ciągłego - art. 6 § 2 k.k.s. (por. np. P. Kardas, G. Łabuda, T. Razowski, Kodeks karny skarbowy. Komentarz, Warszawa 2012, s. 405).
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 17 grudnia 2014 r., II AKa 274/14
Standard: 23525 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 41951