Oszustwo celne (art. 87 k.k.s.)

Art. 87 § 3 k.k.s. i art. 56 § 3 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. chronią interes fiskalny Państwa, w tym określony i ściśle sformalizowany porządek związany z prawidłową odprawą celną.

Powyższe zasady nakazują osobie przystępującej do odprawy celnej towaru przedstawienie organowi celnemu rzetelnych i zgodnych z prawdą dokumentów, które w momencie podejmowania przez ten organ czynności, zmierzających w konsekwencji do dopuszczenia importowanej rzeczy do obrotu w kraju, naliczenie zgodnej z obowiązującymi przepisami stawki celnej oraz podatku. Podjęcie w późniejszym czasie przez sprawcę próby konwalidacji wcześniejszych uchybień realizujących znamiona oszustwa celnego i podatkowego nie uchyla odpowiedzialności karno-skarbowej wynikającej z przepisu art. 84 § 1 i 3 k.k.s. oraz art. 56 § 1 i 3 k.k.s.

Wskazany wyżej interes finansowy Skarbu Państwa, jako przedmiot ochrony wynikający z omawianych przepisów, sprowadza się do uzyskania kwot wymaganych należności celnych i podatkowych z tytułu przywozu z zagranicy lub wywozu z kraju towarów, z których transferem związane jest powstanie określonych obowiązków finansowych, przy czym narażenie na uszczuplenie takiej należności stanowi stworzenie wysokiego prawdopodobieństwa, że wynikające z przepisów prawnych należności nie zostaną pobrane lub uiszczone w kwocie niższej aniżeli należna, który to skutek nie musi nastąpić.

Mówiąc o wprowadzeniu w błąd organu uprawnionego do kontroli celnej w rozumieniu przepisu art. 87 § 1 k.k.s., należy mieć w polu widzenia takie zachowanie sprawcy, które polega na umyślnym wywołaniu po stronie organu celnego nieadekwatnej z obiektywnego punktu widzenia oceny istotnych okoliczności dla dokonania prawidłowego wymiaru należności celnych, które przykładowo mogą dotyczyć przesłanek kalkulacyjnych związanych z zastosowaniem właściwej taryfy celnej.

Postanowienie SN z dnia 28 stycznia 2005 r., V KK 377/04

Standard: 23515

W kodeksie tym nie ma odpowiednika przestępstwa określonego w art. 80 § 3 uks. Art. 87 kks przewiduje tylko odpowiedzialność karną za umyślne wprowadzenie w błąd organu celnego i narażenie przez to Skarbu Państwa na uszczuplenie należności celnej (por. art. 4 § 1 kks).

Wyrok SN z dnia 19 lutego 2002 r., IV KKN 251/98

Standard: 23516