Pojęcie eksportu towarów w świetle art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług

Zgodnie z dyspozycją art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług, przez eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeśli wywóz jest dokonany przez: dostawcę lub na jego rzecz (tak zwany eksport bezpośredni) lub nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz (tak zwany eksport pośredni).

W przypadku eksportu pośredniego na sprzedawcy nie ciąży oczywiście obowiązek objęcia sprzedawanego towaru procedurą wywozu. Wywóz dokonywany jest bowiem przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Brak natomiast dokumentów celnych potwierdzających wywóz, ma natomiast znaczenie dla zastosowania odpowiedniej stawki podatku od towarów i usług.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem eksport pośredni, ma miejsce w sytuacji sprzedaży na warunkach EXW, która oznacza, iż kupujący organizuje transport, ponosi jego koszty oraz ryzyko na trasie dostawy, a sprzedający stawia towar do dyspozycji kupującego w punkcie wydania. Realizując w przypadku sprzedaży na warunkach EXW sprzedający jest zobowiązany jedynie do postawienia towaru na terenie zakładu do dyspozycji nabywcy. W takiej sytuacji podatnik sprzedaje towary podmiotowi zagranicznemu, który wywozi je lub zleca ich wywóz poza granicę Wspólnoty i dokonuje odprawy celnej we własnym imieniu (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 listopada 2010 r., w sprawie sygn. akt IFSK 1914/09).

Wyrok SA w Lublinie z dnia 14 marca 2017 r., II AKa 188/16

Standard: 23496 (pełna treść orzeczenia)