Zaskarżenie sprzedaży alkoholu
Zaskarżalność uchwał wspólnoty w sądowej praktyce
Kwestia czy w lokalu będzie sprzedawany alkohol czy, że będzie sprzedawany całodobowo ma istotne znaczenia z punktu widzenia interesów członków wspólnoty mieszkających w tej wspólnocie czy też prowadzących tam inną działalność gospodarczą. Uciążliwości wynikające z faktu, iż w budynku wspólnoty mieści się lokal, w którym alkohol jest sprzedawany całodobowo są dla Sądu Apelacyjnego oczywiste. Dostrzec je musieli zresztą członkowie wspólnoty, gdyż uchwałą numer (...) nie wyrazili na to zgody. Dlatego też istotnym jest aby przed podjęciem decyzji o ewentualnej zgodzie na sprzedaż alkoholu członkowie wspólnoty byli poinformowani o wszystkich przedmiotowo istotnych postanowieniach projektu uchwały, w szczególności , że sprzedaż alkoholu ma się odbywać całodobowo.
Z mocy art. 25 ust.1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tj. Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.)właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.
Podziela Sąd Apelacyjny w tym składzie stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Warszawie prezentowane w wyroku z dnia 11 września 2008 r. VI ACa 187/08( OSA 2010/12/52-60) , iż okoliczność, że właściciele lokali głosujący w trybie indywidualnego zbierania głosów nie znali przedmiotowo istotnych postanowień projektu uchwały wspólnoty może mieć wpływ na sposób głosowania, wpłynąć na treść uchwały i skutkować jej wadliwością, uzasadniającą uchylenie na podstawie art. 25 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali.
Reasumując w ocenie Sądu Apelacyjnego w okolicznościach niniejszej sprawy istniały podstawy do przyjęcia, iż członkowie wspólnoty głosujący nad uchwałą nr (...) w trybie indywidualnego zbierania głosów nie znali przedmiotowo istotnych postanowień projektu uchwały, a mianowicie, że sprzedaż alkoholu będzie się odbywać całodobowo, co spowodowało, że oddali swe głosy za uchwałą, co w rezultacie skutkuje wadliwością uchwały uzasadniającą jej uchylenie z mocy art. 25 cyt. ustawy o własności lokali.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 19 grudnia 2014 r., I ACa 801/14
Standard: 23343 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2007r. Nr 70, poz. 473) sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu lub poza miejscem sprzedaży może być prowadzona tylko na podstawie zezwolenia wydanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) właściwego ze względu na lokalizację punktu sprzedaży, zaś stosownie do art. 18 ust.6 pkt 3 tej ustawy, do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć pisemną zgodę właściciela, użytkownika, zarządcy lub administratora budynku, jeżeli punkt sprzedaży będzie zlokalizowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym.
Jak wskazuje się zaś w judykaturze, wyrażenie zgody na sprzedaż napojów alkoholowych jest czynnością przekraczającą zakres zwykłego zarządu i w związku z tym winna być wyrażona w uchwale podjętej przez właścicieli - Wspólnotę Mieszkaniową (zob. wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13.09.2012 r., III SA/Wr 183/12; wyrok WSA w Szczecinie z dnia 20.08.2008 r., II SA/Sz 369/08; a także wyrok WSA w Warszawie z dnia 02.06.2006 r., VI SA/Wa 174/06).
Uprawnienie Wspólnoty Mieszkaniowej do zajęcia stanowiska w sprawie sprzedaży alkoholu nie ma charakteru uprawnienia nieograniczonego i jak każda decyzja wspólnoty mieszkaniowej powinna być zgodna z przepisami prawa - w analizowanym przypadku również z przepisami ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Jak już wyżej wskazano, do wniosku o wydanie zezwolenia należy dołączyć pisemną zgodę właściciela, użytkownika, zarządcy lub administratora budynku, jeżeli punkt sprzedaży będzie zlokalizowany w budynku mieszkalnym wielorodzinnym. W związku z tym organy prowadzące postępowanie w sprawie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych obowiązane są badać, czy podmiot ubiegający się o zezwolenie legitymuje się m.in. wymaganą zgodą uprawnionych podmiotów. Jednocześnie, jak stanowi art. 18 ust. 9 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, zezwolenie wydaje się na czas oznaczony, nie krótszy niż 4 lata, a w przypadku sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży - nie krótszy niż 2 lata.
W treści ust. 9 art. 18 w/w ustawy ustawodawca postanowił zatem, że zezwolenia na obrót napojami alkoholowymi są związane w czasie i ustalił, że na sprzedaż napojów alkoholowych do spożycia w miejscu sprzedaży wydaje się je, na czas oznaczony nie krótszy niż 4 lata, a w przypadku sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży - nie krótszy niż 2 lata. Ustosunkowując się do opisanych norm prawnych trzeba stwierdzić, iż z uwagi na związany charakter instytucji zezwolenia na obrót napojami alkoholowymi (uznaniowość występuje jedynie w sytuacji, gdy trzeba wybrać, który z wnioskodawców otrzyma zezwolenie przy mniejszej liczbie miejsc w limicie niż wniosków o wydanie zezwolenia), organ zezwalający jest związany treścią art. 18 ust. 9 w zakresie czasu, na jaki przedsiębiorca może otrzymać odpowiednie zezwolenie. Instytucja terminu, czyli związania w czasie mocy wiążącej decyzji administracyjnej jest atrybutem tegoż aktu administracyjnego (aktu stosowania prawa), stąd też należy przyjąć, iż w przywołanych normach ustawowych ustawodawca określił terminy, na jakie można wydawać omawiane zezwolenia.
W związku z powyższym za niezgodną z prawem należy uważać uchwałę Wspólnoty Mieszkaniowej, która przewiduje zgodę na sprzedaż alkoholu w lokalach na okres jednego roku, a więc z naruszeniem ustawowych terminów, na które są wydawane przedmiotowe zezwolenia - w przypadku w przypadku sprzedaży napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia w miejscu sprzedaży - nie krótszego niż 4 lata.
Wyrok SO w Gdańsku z dnia 7 listopada 2014 r., I C 322/14
Standard: 24422 (pełna treść orzeczenia)