Wytwarzanie imitacji pieniądza w celu zabawy albo edukacji

Przedmiotem ochrony czynu zabronionego z art. 310 k.k. jest niezakłócony i bezpieczny obrót pieniędzmi i papierami wartościowymi. Zatem o podrobieniu pieniędzy możemy mówić dopiero wówczas, gdy wykonano taką imitację, że mogła ona uchodzić za oryginał. Sprawca musi bowiem obejmować swym zamiarem wytworzenie rzeczywistego falsyfikatu pieniądza, mającego stanowić substytut w obrocie finansowym, nie zaś rekwizytu przeznaczonego do innych , wymyślonych przez sprawcę zastosowań i zadań (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 10 lipca 2019r. , II AKa 165/19)

Wyrok SA w Katowicach z dnia 17 czerwca 2020 r., II AKa 130/20

Standard: 79449 (pełna treść orzeczenia)

Fałszerstwo, które nie może przynieść efektu w postaci wprowadzenia w obieg pieniądza, nie stanowi przestępstwa z art. 310 k.k. Nikt przecież nie chce ścigać przypadków wytwarzania imitacji pieniądza w celu zabawy albo edukacji. Urągałoby to powadze wymiaru sprawiedliwości. Teza ogólna jest więc bezdyskusyjna, ale ocena konkretnych przypadków wytwarzania imitacji pieniądza oczywista już nie jest. Warto więc podkreślić, że orzecznictwo w tych sprawach jest jednolicie surowe dla sprawców.

Przestępność czynu wyłączana jest tylko wtedy, gdy stopień nieudolności imitacji jest wybitny, wykluczający możliwość zaakceptowania falsyfikatu jako pieniądza, nawet przez niedoświadczonego odbiorcę i w niesprzyjających warunkach.

W orzecznictwie nie jest przyjmowana konstrukcja usiłowania nieudolnego, o co wnosi obrona. Stanowisko sądów jest słuszne, bo przecież sprawca, który podrobił już pieniądz, czynu już dokonał (przestępstwo z art. 310 k.k. jest bezskutkowe), a sama nieudolność imitacji nie może tego "cofnąć". Rozwój techniki komputerowej, niestety, ułatwił proceder przestępczy, na co sądy reagują zdecydowanie, skazując nawet w przypadkach prostego wykorzystania powszechnie dostępnych urządzeń

 Wyrok SA w Lublinie z dnia 24 kwietnia 2018 r., II AKa 89/18

Standard: 23286 (pełna treść orzeczenia)