Czas wykonywania pracy społecznie
Czas pracy; pozostawanie do dyspozycji pracodawcy (art. 128 k.p.)
Czas wykonywania pracy społecznie, za który pracownik otrzymał uzgodnione z pracodawcą dni wolne, nie jest czasem pracy w rozumieniu art. 128 KP.
Powód przyjął i wykonywał dobrowolnie funkcję w zakładowej komisji dyscyplinarnej, która kontrolowała utrzymanie porządku i bezpieczeństwa na osiedlu pracowników pozwanego. Strony nie zawarły w tym zakresie żadnej umowy pisemnej, z której wynikałoby objęcie pełnionych społecznie dyżurów przez powoda jego obowiązkami pracowniczymi, ostatnio wykonywanymi na stanowisku konserwatora sprzętu poligraficznego, ani prawo do uzyskiwania jakiegokolwiek wynagrodzenia lub innych rekompensat za pełnione dyżury, poza możliwością skorzystania przez powoda z czasu wolnego od pracy, zapewne w ramach zapewnienia mu pracowniczego prawa do wypoczynku.
Na podstawie takich ustaleń Sąd drugiej instancji trafnie skonstatował, że pełnienie przez pracownika nieobjętych powinnościami pracowniczymi funkcji społecznych w zakładzie pracy nie stanowiło obowiązku wykonywania umówionej pracy i nie przekształcało czasu pracy społecznej w czas pracy, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za pracę.
Oznacza to, że czas społecznie wykonywanej przez pracownika pracy, nie objętej zakresem jego obowiązków pracowniczych, nie stanowi wykonywania umówionej pracy, za którą przysługuje wynagrodzenie za pracę.
Wyrok SN z dnia 31 maja 2001 r., I PKN 448/00
Standard: 23281 (pełna treść orzeczenia)