Strona podmiotowa czynu określonego w art. 300 § 1 k.k.

Nawet jeśli dłużnik wypełni któreś ze znamion czynności sprawczej wskazanej w art. 300 § 1 k.k. – niewłaściwym będzie by z faktu, że zdawał on sobie sprawę z tego, że grozi mu upadłość lub niewypłacalność w każdym przypadku, niejako automatycznie wnosić, że co najmniej godził się na udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia swoich wierzycieli. Takie rozumowanie jest oczywiście nieuprawnione. Jego konsekwencją byłoby karanie także uczciwych dłużników, którzy w obliczu grożącej upadłości lub niewypłacalności swoją aktywną postawą chcieli odwrócić niebezpieczeństwo zdarzeń objętych przepisem, o którym mowa.

O ile zeczywiście ukrywanie lub pozorne obciążanie przez dłużnika składników swojego majątku będzie łączyć się najczęściej – ale mimo to nie zawsze – z zamiarem udaremnienia lub uszczuplenia zaspokojenia wierzycieli, o tyle np. zbywanie lub rzeczywiste obciążanie przez niego składników majątku nierzadko może wypływać z godnej aprobaty woli zapobieżenia krachowi gospodarczemu (np. sprzedaż składników majątku trwałego dla odzyskania płynności płatniczej lub zaciągnięcie zabezpieczonego hipotecznie kredytu po to, by przywrócić stan równowagi ekonomicznej firmy) (por. Wróbel Włodzimierz (red.), Zoll Andrzej (red.), Kodeks karny. Część szczególna. Tom III. Komentarz do art. 278-363 k.k., wyd. V).

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 kwietnia 2023 r., II AKa 283/22

Standard: 79075 (pełna treść orzeczenia)

Strona podmiotowa przestępstwa z art. 300 § 1 k.k. może przybrać zarówno postać zamiaru bezpośredniego, jak i zamiaru ewentualnego. Nie ulega wątpliwości, że oskarżeni mieli pełną świadomość grożącej spółce niewypłacalności, a nawet upadłości i dokonując transferów pieniężnych co najmniej godzili się na udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzytelności spółki.

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 8 listopada 2022 r., II AKa 171/22

Standard: 79077 (pełna treść orzeczenia)