Niedopuszczalność zasądzenia sumy pieniężnej mieszczącej się w żądaniu, ale na innej podstawie
Związanie sądu w poszczególnych kategoriach spraw
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zasądzenie sumy pieniężnej mieszczącej się w granicach kwotowych powództwa, lecz z innej podstawy faktycznej stanowi orzeczenie ponad żądanie (wyrok SN z dnia 29 listopada 1949 roku, Wa.C. 165/49).
Wyrok SR dla Łodzi - Widzewa z dnia 20 września 2017 r., VIII C 2027/16
Standard: 23114 (pełna treść orzeczenia)
Zasądzenie określonej sumy pieniężnej, która wprawdzie mieści się w kwotowych granicach powództwa, lecz w oparciu o inną podstawę faktyczną, stanowiłoby orzeczenie ponad żądanie (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego 18 marca 2005 r., sygn. akt II CK 556/04, OSNC rok 2006, nr 2, poz. 38, Biul. SN rok 2005, nr 5, poz. 10; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2011 r., sygn. akt V CSK 418/10, uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 29 października 1993 r., sygn. akt I CRN 156/93, oraz wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 grudnia 2008 r., sygn. akt II CSK 364/08).
Wyrok SA w Łodzi z dnia 1 lipca 2016 r., I ACa 39/16
Standard: 23113 (pełna treść orzeczenia)
Zatem orzeczeniem ponad żądanie w rozumieniu art. 321 § 1 k.p.c. jest zarówno uwzględnienie roszczenia w większej wysokości niż żądał powód, jak również zasądzenie sumy pieniężnej, która co prawda mieści się w granicach kwotowych powództwa, lecz na innej podstawie faktycznej niż powołana przez powoda w pozwie bądź w wyniku zmiany powództwa w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji (por. też wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 2005 r., II CK 556/04, OSNC 2006 nr 2, poz. 38 i orzeczenia tam powołane).
Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2008 r., I PK 167/07
Standard: 23121 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 23115 (pełna treść orzeczenia)