Forma umowy o roboty budowlane (art. 648 k.c.)

W świetle art. 647[1] § 4 KC rygor nieważności odnosi się jedynie do stosunków pomiędzy podwykonawcą a inwestorem, natomiast w niniejszej sprawie rozliczenie dotyczyło podwykonawcy z wykonawcą.

Nadto rygoru nieważności nie przewiduje też art. 648 KC, który w § 1 dla umowy o roboty budowlane zakłada formę pisemną dla celów dowodowych, stanowiąc jednocześnie, że częścią umowy jest wymagana przez właściwe przepisy dokumentacja (§ 2).

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 29 grudnia 2017 r., I ACa 121/17

Standard: 23045 (pełna treść orzeczenia)

Z przepisów o umowie o roboty budowlane, które na mocy art. 658 KC mają odpowiednie zastosowanie do umów o wykonanie remontu budynku lub budowli, wynika, że forma pisemna dla takich umów nie jest zastrzeżona pod rygorem nieważności (ad solemnitatem), lecz jedynie dla celów dowodowych (ad probationem), ponieważ w art. 648 § 1 KC, zgodnie z którym umowa o roboty budowlane powinna być stwierdzona pismem, nie zastrzeżono, że jest to forma pod rygorem nieważności (por. art. 73 § 1 KC).

Dopuszczalne było więc, aby strony w sposób ustny lub nawet jedynie dorozumiany (per facta concludentia) ustaliły zasady swojej dalszej współpracy, tj. dalszego wykonywania robót przez powoda, w szczególności ich zakres, wysokość wynagrodzenia powoda lub co najmniej sposób ustalenia jego wysokości.

Wyrok SA w Gdańsku z dnia 21 marca 2017 r., I ACa 739/16

Standard: 23043 (pełna treść orzeczenia)