Żądanie wydania świadectwa pracy (art. 97 k.p.)
Obowiązek wydania świadectwa pracy (art. 97 – art. 99 k.p.)
Obowiązek wydania świadectwa pracy pracownikowi uregulowany został w przepisach art. 97 i 99 k.p. Nie jest to jednak regulacja kompletna. Uzupełnia ją wydane na podstawie art. 97 § 4 k.p. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania.
Obowiązek wydania świadectwa pracy powstaje w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy dotyczy wszystkich rodzajów stosunków pracy, bez względu na podstawę prawną jego powstania i rodzaj zajmowanego stanowiska pracy.
Pracodawca jest obowiązany wydać świadectwo pracy co do zasady niezwłocznie (§ 1 art. 97 k.p.). Według § 2 rozporządzenia w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania pracodawca wydaje świadectwo pracy w dniu, w którym następuje rozwiązanie lub wygaśnięcie stosunku pracy, a jeżeli wydanie świadectwa pracy pracownikowi nie jest możliwe, pracodawca, nie później niż w ciągu 7 dni od dnia ustania stosunku pracy, przesyła świadectwo pracy za pośrednictwem poczty albo doręcza je w inny sposób. Należy jednak przyjąć, że w przypadkach, gdy o rozwiązaniu albo wygaśnięciu stosunku pracy strony dowiadują się w dniu jego ustania, świadectwo pracy powinno być wydane po upływie czasu, jaki jest niezbędny do zebrania stosownych informacji i sporządzenia tego dokumentu.
Poza ogólnym stwierdzeniem, że pracodawca wydaje świadectwo pracy pracownikowi, przepisy kodeksu pracy nie określają sposobu i trybu wydawania świadectwa pracy, odsyłając w tym zakresie do aktu wykonawczego. Według rozporządzenia w sprawie szczegółowej treści świadectwa pracy oraz sposobu i trybu jego wydawania i prostowania pracodawca wydaje świadectwo pracy bezpośrednio pracownikowi albo osobie upoważnionej przez pracownika (§ 2 ust. 1).
Jeżeli wydanie świadectwa pracy pracownikowi albo osobie przez niego upoważnionej nie byłoby możliwe, pracodawca przesyła świadectwo pracy pracownikowi lub tej osobie za pośrednictwem poczty albo doręcza je w inny sposób (§ 2 ust. 2 rozporządzenia).
Wyrok SR Gdańsk – Południe z dnia 28 lutego 2017 r., VI P 943/14
Standard: 8065 (pełna treść orzeczenia)
Pracownikowi przysługuje prawo żądania nakazania pracodawcy wydania świadectwa pracy w wykonaniu obowiązku ze stosunku pracy (art. 97 § 1 k.p.; por. wyrok z dnia 18 grudnia 1979 r., I PR 75/79, OSNCP 1980 r. z. 6, poz. 125). Świadectwo pracy jest ważnym dokumentem, ale zawiera jedynie oświadczenia wiedzy. Wydanie świadectwa pracy samo w sobie nie oznacza złożenia oświadczenia woli o rozwiązaniu stosunku pracy (por. wyrok z dnia 7 czerwca 1994 r., I PRN 29/94, OSNAPiUS 1994 r. nr 12, poz. 189).
Istotą sporu w przypadku żądania wydania świadectwa pracy jest więc wykonanie obowiązku wynikającego ze stosunku pracy, istnienie którego nie jest sporne. Całkowicie inaczej jest, jeżeli między stronami sporny jest charakter łączącego je stosunku prawnego. Wtedy istotą sporu jest ustalenie istnienia stosunku prawnego, które należy realizować w ramach powództwa z art. 189 KPC, a wydanie świadectwa pracy jest tylko prostym skutkiem ewentualnego ustalenia istnienia stosunku pracy. Wobec tego należy stwierdzić, że istotą sporu w niniejszej sprawie był charakter łączącego strony stosunku prawnego.
Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2001 r., I PKN 594/00
Standard: 23036 (pełna treść orzeczenia)