Charakterystyka zakazu z art. 731 k.p.c.

Art. 731 k.p.c. rozwija regulację zawartą w art. 730 i art. 730[1] k.p.c. i musi być wykładany przy uwzględnieniu tych przepisów. Oznacza to, że dotyczy on zabezpieczenia roszczenia zgłoszonego w konkretnej, określonej sprawie cywilnej, udzielonego przez sąd w razie uprawdopodobnionego tego roszczenia przez stronę i wykazania przez nią interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia.

A zatem treść art. 731 k.p.c. odnosi się do takiego właśnie zabezpieczenia dokonanego w określonej sprawie i oznacza w istocie, że zabezpieczenie roszczenia zgłoszonego w sprawie, w której zabezpieczenie nastąpiło, nie może prowadzić do zaspokojenia tego właśnie roszczenia osoby uprawnionej.

Postanowienie o zabezpieczeniu wydane na podstawie art. 730 i nast. k.p.c. zabezpiecza określone roszczenie osoby uprawnionej, dochodzone przez nią w sprawie, w której wydano postanowienie o zabezpieczeniu, a osobą obowiązaną jest ten, przeciwko któremu zapadło postanowienie o zabezpieczeniu.

Zgodnie z art. 731 k.p.c. zabezpieczenie nie może doprowadzić do zaspokojenia tego roszczenia, które zostało zabezpieczone.

Wyrok SN z dnia 28 października 2015 r., II CSK 784/14

Standard: 22688 (pełna treść orzeczenia)