Bezterminowy charakter świadczenia z tytułu kary umownej

Wierzytelność z tytułu kary umownej, w braku innych ustaleń stron, ma charakter bezterminowy, staje się zatem wymagalna zgodnie z art. 455 k.c. niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do spełnienia świadczenia (por. uchwałę SN z dnia 5 listopada 2014 r., III CZP 76/14).

Wierzyciel zamierzający przedstawić do potrącenia wierzytelność z tytułu kary umownej powinien wezwać dłużnika do zapłaty w celu postawienia przysługującej mu wierzytelności wzajemnej w stan wymagalności.

Wyrok SN z dnia 6 grudnia 2019 r., V CSK 458/18

Standard: 66535 (pełna treść orzeczenia)

W orzecznictwie przyjmuje się, że zastrzeżenie kary umownej nie rodzi zobowiązania, z właściwości którego wynikałby określony termin spełnienia świadczenia, nie ma bowiem wystarczających podstaw do twierdzenia, że świadczenie kary umownej powinno nastąpić niezwłocznie po naruszeniu powinności kontraktowych (art. 455 k.c.), przeciwnie, wskazuje się, że jeżeli w umowie strony nie oznaczyły terminu spełnienia świadczenia z tytułu kar umownych, zobowiązanie takie ma charakter bezterminowy (por. wyrok SN z dnia 30 czerwca 2011 r. III CSK 282/10). Pogląd ten należy podzielić.

Uchwała SN z dnia 5 listopada 2014 r., III CZP 76/14

Standard: 22603 (pełna treść orzeczenia)