Zawieszenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela

Dyspozycyjność postępowania egzekucyjnego pozostaje w związku z zasadniczym celem egzekucji, którym jest zaspokojenie roszczeń wierzyciela, wobec czego jest on dysponentem tego postępowania. Istotnym przejawem zasady dyspozycyjności jest decyzja wierzyciela o zawieszeniu oraz o zakończeniu postępowania egzekucyjnego przez jego umorzenie. Wykładnia językowa art. 820 zdanie pierwsze k.p.c. prowadzi do jednoznacznych wniosków; ze sformułowania „organ egzekucyjny zawiesza” wynika, że zawieszenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela jest obligatoryjne i nie podlega kontroli ze strony organu egzekucyjnego.

Uprawnienie wierzyciela do żądania zawieszenia postępowania egzekucyjnego nie jest niczym ograniczone. Organ egzekucyjny ma obowiązek zawiesić postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, także wtedy, gdy w jego ocenie zawieszenie nie jest celowe i może przyczynić się do bezskuteczności egzekucji. Wierzyciel zatem jest uprawniony do żądania zawieszenia postępowania na każdym etapie egzekucji, w tym egzekucji z nieruchomości.

Chwilą graniczną dla uwzględnienia tego żądania jest, jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 22 października 2004 r., II CK 96/04, wydanie postanowienia o udzieleniu przybicia, z tą bowiem chwilą, a ściślej, z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przybiciu, w sposób pewny zostaje określony nabywca nieruchomości (art. 990 i 967 k.p.c.), który uzyskuje prawo do przysądzenia własności, po wykonaniu warunków licytacyjnych, czyli po złożeniu na rachunek depozytowy sądu ceny nabycia z potrąceniem rękojmi złożonej w gotówce.

Uchwała SN z dnia 25 listopada 2010 r., III CZP 89/10

Standard: 22465 (pełna treść orzeczenia)

Dyspozycyjność postępowania egzekucyjnego pozostaje w związku z zasadniczym celem egzekucji, którym jest zaspokojenie roszczeń wierzyciela, wobec czego jest on dysponentem tego postępowania. Istotnym przejawem zasady dyspozycyjności jest decyzja wierzyciela o zawieszeniu oraz o zakończeniu postępowania egzekucyjnego przez jego umorzenie.

Wykładnia językowa art. 820 zdanie pierwsze k.p.c. prowadzi do jednoznacznych wniosków; ze sformułowania „organ egzekucyjny zawiesza” wynika, że zawieszenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela jest obligatoryjne i nie podlega kontroli ze strony organu egzekucyjnego.

Powszechnie podkreśla się, że uprawnienie wierzyciela do żądania zawieszenia postępowania egzekucyjnego nie jest niczym ograniczone. Organ egzekucyjny ma obowiązek zawiesić postępowanie egzekucyjne na wniosek wierzyciela, także wtedy, gdy w jego ocenie zawieszenie nie jest celowe i może przyczynić się do bezskuteczności egzekucji. Wierzyciel zatem jest uprawniony do żądania zawieszenia postępowania na każdym etapie egzekucji, w tym egzekucji z nieruchomości. Chwilą graniczną dla uwzględnienia tego żądania jest, jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 22 października 2004 r., II CK 96/04, wydanie postanowienia o udzieleniu przybicia

Uchwała SN z dnia 25 listopada 2010 r., III CZP 89/10

Standard: 49116 (pełna treść orzeczenia)