Używanie środków odurzających a odpowiedzialność za szkodę (art. 425 § 2 k.c.)

W myśl art. 425 § 2 k.c. kto uległ zakłóceniu czynności psychicznych wskutek użycia napojów odurzających albo innych podobnych środków, ten obowiązany jest do naprawienia szkody. Położenie w tym przepisie akcentu na słowa "wskutek użycia", a nie "wskutek używania" prowadzi do wniosku, że w przepisie tym chodzi o użycie jednorazowego.

Popełnienie czynu niedozwolonego pozostaje w takim wypadku w normalnym związku przyczynowym z użyciem środków odurzających, które u sprawcy szkody wyłączyły świadome powzięcie decyzji. W konsekwencji uzasadnia to jego odpowiedzialność. Dlatego też art. 425 § 2 in fine k.c. stanowi wyjątek od wyjątku, a więc powrót do zasady nieodpowiedzialności sprawcy czynu, jeżeli stan zakłócenia został wywołany bez jego winy.

W razie natomiast stwierdzenia, że sprawca szkody jest pozbawiony możności świadomego albo swobodnego powzięcia decyzji i wyrażenia woli wskutek długotrwałego używania środków odurzających, decydujące znaczenie ma tylko to, czy zachodzą przesłanki z art. 425 § 1 k.c.. W rozpoznawanej sprawie - jak to trafnie zostało podniesione w rewizji nadzwyczajnej - narkomania pozwanej nie była zresztą przez nią zawiniona.

Wyrok SN z dnia 22 października 1975 r., V PRN 4/75

Standard: 22087 (pełna treść orzeczenia)