Zraniony honor jako pobudka zemsty

Sąd Apelacyjny – za Sądem Okręgowym – przyjął, że impulsem popychającym oskarżonego do dokonania zbrodni zabójstwa był „zraniony honor”. Bezpośrednim następstwem owego pogwałcenia honoru oskarżonego było dokonanie zaplanowanej w szczegółach przestępnej zemsty, a więc budzącego sprzeciw i jednoznacznie ujemną ocenę społeczną bezprawnego odwetu.

Chęć zemsty jako pobudka działania zawsze należy do okoliczności nagannych. Brak jest natomiast podstaw, by w każdym przypadku poczytywać ją za okoliczność bezwzględnie przemawiającą za zaostrzeniem wymierzanej kary.

Zdaniem Sądu Najwyższego, nie można jednak podzielić stanowiska, zgodnie z którym dokonanie bezprawnego odwetu z motywów finansowych i to znajdujących swe źródło w grze w karty na pieniądze, mogło stanowić okoliczność w jakimkolwiek aspekcie usprawiedliwiającą dokonanie zaplanowanej i w przemyślany sposób zrealizowanej zbrodni zabójstwa z użyciem broni palnej.

W cywilizowanym społeczeństwie nie do zaakceptowania jest teza o wyższości honoru kosztem ludzkiego życia. Ponieważ obowiązek szanowania życia spoczywa bezwzględnie na każdej osobie, zraniony honor nigdy nie usprawiedliwi popełnienia zabójstwa.

Wyrok SN z dnia 22 stycznia 2019 r., IV KK 604/18

Standard: 22015 (pełna treść orzeczenia)