Krytyka ad rem oraz ad personam; atak na osobę

Ekspresja bezzasadnie napastliwa w stosunku do innych osób, stanowiąc naruszenie ich praw, nie będąc wkładem w jakąkolwiek formę debaty publicznej sprzyjającą postępowi w sprawach ludzkich, nie zasługuje na ochronę. Krytyka jest działaniem społecznie pożytecznym i pożądanym, jeżeli została podjęta w interesie społecznym, a jej celem nie jest dokuczenie innej osobie oraz ma cechy rzetelności i rzeczowości 

Skarżący dokonał oceny ad personam, w sposób nierzetelny, napastliwy, przekraczając zasady etyki dziennikarskiej i nie służąc niczyjemu dobru. Za elementarz praw człowieka, zwłaszcza w przypadku dziennikarza, należy uznać umiejętność dostrzegania różnicy między krytycznym dyskursem publicznym, polegającym na wymianie argumentów, wzbogacającym wiedzę i świadomość, a używaniem wolności słowa i wolności wyrażania poglądów przez arbitralne, jednostronne i uogólnione artykułowanie własnej niechęci.

Jeżeli publikacja nie ma nic innego do zaproponowania odbiorcom poza obrażaniem, szokowaniem, prowokowaniem, poprzez użycie nieadekwatnych porównań i dokonywanie nieopartych na dostatecznej podstawie faktycznej ocenach, to nie przynosi żadnej korzyści debacie publicznej, nie pobudzając dyskusji w ważnych i interesujących opinię publiczną sprawach. Sprowadza się w istocie do wzmacniania samych emocji i towarzyszących im napięć, przez negatywną kategoryzację postępowania drugiej osoby, bez względu na jej godność.

Wyrok SN z dnia 11 marca 2016 r., I CSK 90/15

Standard: 34273 (pełna treść orzeczenia)