Odrzucenie wniosku wniesionego po terminie, niedopuszczalnego, z nieuzupełnionymi brakami

Sąd nie ma kompetencji do wychodzenia ponad żądanie i dokonywania miarkowania w zakresie, w jakim wnioskodawca się tego nie domagał (art. 321 § 1 w związku z art. 13 § 2 k.p.c.). Natomiast podmiot inicjujący postępowanie ma obowiązek wskazać, do jakiej wysokości opłata ma być obniżona i przedstawić uzasadnienie swojego stanowiska (art. 767 § 3 k.p.c. w związku z art. 49 ust. 9 u.k.s.c.).

Zgodnie z art. 49 ust. 9 u.k.s.e. do wniosku o obniżenie wysokości opłaty egzekucyjnej stosuje się odpowiednio art. 767-797[4] k.p.c., co oznacza, iż zarówno skarga na czynności komornika jak i wniosek o obniżenie naliczonej opłaty egzekucyjnej podlegają rozpoznaniu według analogicznych zasad. Natomiast art. 767[3] § 1 k.p.c. stanowi, iż sąd odrzuca skargę wniesioną po upływie przepisanego terminu, nieopłaconą lub z innych przyczyn niedopuszczalną, jak również skargę, której braków nie uzupełniono w terminie. Istnieje, zatem wyraźna podstawa normatywna, z której wynika, iż wniosek dotknięty wyszczególnionymi wadliwościami podlega odrzuceniu, a nie zwrotowi. Taki też pogląd dominuje w literaturze przedmiotu.

Brak dostatecznych racji do przyjęcia, by charakter wniosku przemawiał za odstąpieniem od odpowiedniego stosowania art. 767[3] § 1 k.p.c. Wprawdzie wniosek o obniżenie wysokości opłat egzekucyjnych nie jest niedewolutywnym środkiem zaskarżenia w rozumieniu art. 363§1 k.p.c., do których przynależy skarga na czynności komornika, ale musi być składany w wyznaczonym terminie i pełni podobną funkcję, skoro może prowadzić do zmiany postanowienia wydanego w przedmiocie kosztów postępowania egzekucyjnego (por. uchwały Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2013 r., III CZP 32/13, OSNC 2014, nr 2, poz. 12 i z dnia 20 listopada 2015 r., III CZP 79/15, Biul. SN 2015/11/11).

Uchwała SN z dnia 26 października 2016 r., III CZP 63/16

Standard: 21875 (pełna treść orzeczenia)