Pojęcie „okres zatrudnienia u danego pracodawcy” w świetle przysługującego okresu wypowiedzenia (art. 36 k.p.)

Zgodnie z art. 36 § 1 k.p. długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest uzależniona od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.

W judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że użyte w tym przepisie pojęcie „okres zatrudnienia u danego pracodawcy” oznacza zakładowy staż pracy, przez który co do zasady rozumieć należy okres trwający od chwili nawiązania stosunku pracy do daty jego ustania z upływem okresu wypowiedzenia (por. wyrok z dnia 11 maja 1999 r., I PKN 34/99), przy uwzględnieniu wszystkich okresów zatrudnienia (stosunków pracy) u tego samego (danego) pracodawcy (por. uchwałę (7) z dnia 15 stycznia 2003 r., III PZP 20/02).

Zakładowy staż pracy w rozumieniu art. 36 § 1 k.p. jest jednak pojęciem szerszym niż wskazywałoby brzmienie tego przepisu. Wynika to z treści art. 36 § 1[1] k.p., który nakazuje wliczanie (sumowanie) okresów zatrudnienia u kolejnych pracodawców w każdym przypadku, gdy zmiana pracodawcy następuje w trybie art. 23[1] k.p. lub z mocy innych przepisów odrębnych, przewidujących następstwo prawne kolejnych pracodawców w stosunku pracy nawiązanym z pracownikiem.

Przepis art. 36 § 1[1] k.p. usuwa tym samym mogące się wyłaniać na tle art. 36 § 1 k.p. wątpliwości dotyczące uwzględniania okresu zatrudnienia odbytego co prawda u innego (poprzedniego) pracodawcy, ale w ramach tego samego stosunku pracy. W rezultacie zmiana pracodawcy na zasadach określonych w art. 23[1] k.p. lub wskutek następstwa prawnego powoduje możliwość sumowania okresów zatrudnienia objętych tym samym stosunkiem pracy z takim skutkiem, że stają się one jednym okresem zatrudnienia związanym ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z podmiotem zatrudniającym. Inaczej mówiąc, tak zsumowane okresy zatrudnienia stanowią na gruncie art. 36 § 1 k.p. okres zatrudnienia u tego (danego) pracodawcy, który dokonuje wypowiedzenia umowy o pracę.

Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2013 r., I PK 2/13

Standard: 47189 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 36 § 1 k.p. długość okresu wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest uzależniona od okresu zatrudnienia u danego pracodawcy.

W judykaturze Sądu Najwyższego przyjmuje się, że użyte w tym przepisie pojęcie „okres zatrudnienia u danego pracodawcy” oznacza zakładowy staż pracy, przez który co do zasady rozumieć należy okres trwający od chwili nawiązania stosunku pracy do daty jego ustania z upływem okresu wypowiedzenia (por. wyrok z dnia 11 maja 1999 r., I PKN 34/99), przy uwzględnieniu wszystkich okresów zatrudnienia (stosunków pracy) u tego samego (danego) pracodawcy (por. uchwałę (7) z dnia 15 stycznia 2003 r., III PZP 20/02).

Zakładowy staż pracy w rozumieniu art. 36 § 1 k.p. jest jednak pojęciem szerszym niż wskazywałoby brzmienie tego przepisu. Wynika to z treści art. 36 § 1[1] k.p., który nakazuje wliczanie (sumowanie) okresów zatrudnienia u kolejnych pracodawców w każdym przypadku, gdy zmiana pracodawcy następuje w trybie art. 23[1] k.p. lub z mocy innych przepisów odrębnych, przewidujących następstwo prawne kolejnych pracodawców w stosunku pracy nawiązanym z pracownikiem.

Przepis art. 36 § 1[1] k.p. usuwa tym samym mogące się wyłaniać na tle art. 36 § 1 k.p. wątpliwości dotyczące uwzględniania okresu zatrudnienia odbytego co prawda u innego (poprzedniego) pracodawcy, ale w ramach tego samego stosunku pracy. W rezultacie zmiana pracodawcy na zasadach określonych w art. 23[1] k.p. lub wskutek następstwa prawnego powoduje możliwość sumowania okresów zatrudnienia objętych tym samym stosunkiem pracy z takim skutkiem, że stają się one jednym okresem zatrudnienia związanym ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z podmiotem zatrudniającym. Inaczej mówiąc, tak zsumowane okresy zatrudnienia stanowią na gruncie art. 36 § 1 k.p. okres zatrudnienia u tego (danego) pracodawcy, który dokonuje wypowiedzenia umowy o pracę.

Wyrok SN z dnia 12 czerwca 2013 r., I PK 2/13

Standard: 47190 (pełna treść orzeczenia)