Przedawnienie czynu ciągłego, w przestępstwach rozciągniętych w czasie, wieloczynowych, trwałych

W przypadku przypisania oskarżonemu czynu ciągłego lub przestępstwa trwałego choćby tylko do części jego zachowań, tylko to ostatnie określa koniec czynu i od niego rozpoczyna się bieg przedawnienia karalności przestępstwa.

Wyrok SN z dnia 7 lutego 2023 r., I KK 293/22

Standard: 76992 (pełna treść orzeczenia)

Zarówno przy przestępstwach rozciągniętych w czasie, wieloczynowych, trwałych, jak i o charakterze ciągłym, za czas popełnienia takich przestępstw traktować należy ostatni moment działania sprawcy, w tym czas dokonania ostatniego z czynów składających się na realizację przestępstwa ciągłego. Powyższe ma zastosowanie także do przestępstw prywatnoskargowych. W oparciu o konstrukcję czynu ciągłego wyrażono zasługujący na aprobatę pogląd, zgodnie z którym skoro z perspektywy przedawnienia karalności jako datę popełnienia czynu ciągłego przyjmuje się datę ostatniego zachowania składającego się na czyn ciągły, to pokrzywdzony nie może dowiedzieć się o sprawcy przestępstwa wcześniej niż przestępstwo to zostało popełnione (zob. wyrok SN z dnia 24 października 2013 r., III KK 311/13; postanowienie SN z dnia 20 kwietnia 2017 r., II KK 116/17)

Wyrok SN z dnia 3 marca 2022 r., IV KK 726/21

Standard: 63135 (pełna treść orzeczenia)