Wytoczenie powództwa przeciwko poręczycielowi a bieg terminu przedawnienia w stosunku wierzyciel - dłużnik

Przystąpienie przez dłużnika głównego do sporu wytoczonego przez wierzyciela przeciwko poręczycielowi długu głównego nie spowodowało przerwy biegu przedawnienia w stosunkach między wierzycielem a tym dłużnikiem. Przerwę na podstawie art. 123 § 1 pkt 1 k.c. (przeciwnie niż było to pod rządami dawnego art. 279 pkt 2 k.z., a następnie art. 111 pkt 2 p.o.p.c.) powoduje bowiem tylko czynność przedsięwzięta przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym bezpośrednio w celu dochodzenia, ustalenia, zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia.

Nie może też budzić wątpliwości, że wytoczenie powództwa przeciwko poręczycielowi nie przerywa biegu przedawnienia roszczenia przeciwko dłużnikowi wierzytelności zabezpieczonej poręczeniem. Artykuł 881 k.c. w braku odmiennych postanowień stron kształtuje odpowiedzialność poręczyciela według tych samych zasad jak dłużnika solidarnego. Oznacza to, że zastosowanie znajdzie art. 372 k.c. ograniczający skutki przerwy lub zawieszenia biegu przedawnienia w stosunku do jednego z dłużników solidarnych tylko do tego dłużnika. Tym samym zgodzić się należy, że dla biegu terminu przedawnienia roszczenia głównego powoda w stosunku do spółki "E." o zapłatę wynagrodzenia i zwrot kaucji gwarancyjnej wytoczenie niniejszego postępowania pozostawało bez znaczenia.

Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2008 r., I CSK 212/08

Standard: 21165 (pełna treść orzeczenia)