Stwierdzenie przez sąd nieważności z urzędu

W razie stwierdzenia nieważności postępowania nie jest konieczne wykazywanie istnienia wpływu owej nieważności na wynik sprawy (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2011 r., II PK 295/10).

W przypadku wystąpienia któregokolwiek ze zdarzeń oznaczających nieważność postępowania nie jest więc potrzebne badanie istnienia związku przyczynowego między konkretnym uchybieniem procesowym powodującym nieważność, a wynikiem sprawy (wyrok SN z dnia 22 maja 1997 r., II CKN 70/97).

Na nieważność postępowania może się powoływać także ta strona, której nie dotykają bezpośrednio przyczyny tejże nieważności (wyroki SN z dnia 15 czerwca 2005 r., II PK 274/04 ; z dnia 11 grudnia 2006 r., I PK 124/06, i z dnia 21 grudnia 2006 r., III CSK 193/06).

Wyrok SN z dnia 2 lutego 2012 r., II UK 144/11

Standard: 25351 (pełna treść orzeczenia)

Sąd Najwyższy bierze z urzędu pod rozwagę nieważność postępowania przed sądem drugiej instancji (art. 398[13] k.p.c.). Z unormowania tego wynika, że skarżący nie musi takiego zarzutu podnosić, a gdy zwróci nawet uwagę w skardze kasacyjnej na tej rangi uchybienie, to nie jest zobowiązany wykazywać, czy i jaki wpływ wywarło ono na wynik sprawy, gdyż nie ma to znaczenia (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 21 listopada 1997 r., I CKN 825/97, OCNC 1998, nr 5, poz. 81 i z dnia 22 maja 1997 r., II CKN 70/97 niepublikowany). Skoro w tej materii sąd działa z urzędu, to w tym przedmiocie nie obowiązuje w postępowaniu kasacyjnym ani zakaz prowadzenia dowodów, ani czynienia ustaleń (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2000 r., III CKN 416/98, OSNC 2000, nr 12, poz. 220).

Wyrok SN z dnia 24 listopada 2009 r., V CSK 163/09

Standard: 21046 (pełna treść orzeczenia)