Pojęcie budowli w rozumieniu art. 434 k.c.

Pojęcie "budowli" w znaczeniu wynikającym z art. 434 k.c., zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie rozumie się szeroko, przyjmując, że obejmuje ono wszelkie wytwory człowieka, choćby przejściowo połączone z gruntem. W grę wchodzą tu zatem nie tylko budynki, ale także inne konstrukcje, urządzenia, słupy, maszty itp. (por. np. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 czerwca 1981 r. w spr. II CR 237/81, LEX nr 8335, G. Bieniek, w: Komentarz do kodeksu cywilnego pod red. G. Bieńka, Księga trzecia, Zobowiązania, Wyd. Prawnicze LexisNexis, Wyd. 6, Warszawa 2006, tom I, str. 385" Komentarz do art. 434 k.c., w: A. Rzetecka - Gil, Komentarz aktualizowany do kodeksu cywilnego, 2011 r., LEX itp.).

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 17 grudnia 2013 r., I ACa 1001/13

Standard: 21021 (pełna treść orzeczenia)

Twierdzenie, że w związku z definicją budowli, zawartą art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, art. 434 k.c. przez to, że posługuje się tożsamym pojęciem, nie reguluje skutków zawalenia się budynków, jest próbą sprowadzenia tej normy do absurdu. Nie pora tu i miejsce, by przytaczać liczne orzeczenia i stanowiska komentatorów, wystarczy tylko przywołanie krótkiego rysu historycznego.

Art. 434 k.c. obowiązuje od dnia wejścia w Kodeksu w życie, wcześniej zaś przepis o tożsamym brzmieniu pomieszczony był w Kodeksie zobowiązań, znany był także ustawodawstwu państw zaborczych. Przez cały ten czas nie budziło niczyich wątpliwości, że określenie "budowla" ma charakter ogólny i obejmuje tak budynki sensu stricto, jak i inne urządzenia, dla wykonania których konieczne jest prowadzenie prac budowlanych. Uchwalona znacznie później ustawa Prawo budowlane w tym rozumieniu art. 434 KC niczego nie mogła zmienić, nie wprowadziła bowiem ogólnie obowiązującej definicji budowli, a wprowadziła tylko dla swoich potrzeb techniczne rozróżnienie na budynki i inne budowle.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 28 czerwca 2013 r., I ACa 280/13

Standard: 21020 (pełna treść orzeczenia)