Przedwczesne wybudzenie się pacjenta w związku ze stosowaniem leków sedacyjnych

U pacjentów utrzymywanych w stanie sedacji w okresie pooperacyjnym, okresowe ich wybudzanie się jest zjawiskiem akceptowalnym, a nawet pożądanym, pozwala bowiem na uzyskanie informacji o stanie neurologicznym pacjenta. U powoda utrzymywany był stan sedacji ze względu na przypuszczaną możliwość niedotlenienia w czasie operacji i ogólnie jego ciężki stan, ale tylko płytkiej, ze względu na to, że leki sedacyjne posiadają właściwości obniżania ciśnienia tętniczego, co może prowadzić do niewydolności krążenia, a priorytetem w przypadku powoda było utrzymanie stabilizacji hemodynamicznej. Jeśli więc zważyć, że nieprzewidywalny jest czas działania leków sedacyjnych, zależy on bowiem m.in. od indywidualnej u każdego pacjenta wydolności narządów eliminujących leki, a pacjent jest utrzymywany w stanie płytkiej sedacji, może się zdarzyć wcześniejsze od przewidywanego wybudzanie się pacjenta, mimo podawania leków sedacyjnych w dawkach dostosowanych do bieżąco obserwowanego jego stanu. Chwilowe wybudzanie się chłopca nie miało jednak wpływu na prowadzące do niedotlenienia zatrzymanie krążenia.

W świetle powyższych wyjaśnień za nieuzasadnione uznać należało zarzuty apelacji wiążące obecny stan chłopca (uszkodzenie (...) wskutek niedotlenienia) z wcześniejszym wybudzaniem się (u chłopca nie przeprowadzano procedury wybudzania, a chwilowe, samoistne wybudzenie nie miało wpływu wydolność krążenia), przez podawanie zbyt małych dawek leków sedatywnych (większe dawki mogły prowadzić do zatrzymania krążenia), a ogólnie w związku z tym - nie realizowaniem planu leczenia, plan ten bowiem był realizowany.

Z przedstawionego materiału dowodowego Sąd Okręgowy wywiódł słuszny wniosek, że materiał ten nie dostarczył podstaw do przyjęcia, by do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego doszło u powoda w wyniku błędu lekarzy, za który odpowiedzialność ponosiłby pozwany Szpital na podstawie art. 430 KC.

Nie jest następstwem błędnych zachowań personelu pozwanego Szpitala - wszystkie podejmowane wobec powoda czynności medyczne mieściły się w ustalonym planie leczenia i miały swoje merytoryczne uzasadnienie. Nie można postawić lekarzom zarzutu podjęcia niewłaściwej decyzji w żadnej sytuacji, a to wyklucza bezprawność podejmowanych przez nich wobec powoda działań i tym samym - ich odpowiedzialność za powstałą u niego szkodę.

Wyrok SA w Łodzi z dnia 2 grudnia 2014 r., I ACa 548/14

Standard: 21010 (pełna treść orzeczenia)