Formuła prawna "spełni określone świadczenie" w art. 391 k.c.

Umowa przewidziana w art. 391 k.c. w postaci przyrzeczenia "spełnienia określonego świadczenia" przez osobę trzecią zakłada istnienie takiego świadczenia w ramach stosunku obligacyjnego łączącego tę osobę z wierzycielem przyrzekającego (art. 353 k.c.), nie obejmuje natomiast świadczenia obciążającego dłużnika.

Przyjęta w art. 391 k.c. formuła prawna "spełni określone świadczenie" zakłada istnienie stosunku obligacyjnego pomiędzy wierzycielem (beneficjentem zastrzeżenia) a osobą trzecią, w którym wyrażone zostało takie świadczenie. Dogmatycznoprawna kategoria świadczenia może być związana tylko z określonym zobowiązaniem (art. 353 k.c.), przewidziana jednak w art. 391 k.c. konstrukcja nie znajduje zastosowania, gdy dłużnik obliguje się wobec wierzyciela, że wskazana osoba trzecia wykona dług obciążający samego dłużnika ("zapłaci za dłużnika").

Wyrok SN z dnia 12 lutego 2010 r., I CSK 311/09

Standard: 20910 (pełna treść orzeczenia)