Wprowadzenie art. 14 u.g.h. do porządku prawnego z dniem 03 września 2015 r.

Wątpliwości co technicznego charakteru przepisu art. 14 ust. 1 ugh, w świetle dyrektywy 98/34/WE nie miał także polski prawodawca, czego dowodem jest notyfikacja Komisji Europejskiej projektu nowelizacji ustawy o grach hazardowych, która weszła w życie w dniu 3 września 2015 roku (numer powiadomienia 2014/0537/PL). Z dniem 3 września 2015 r., zgodnie z ustawą z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych (Dz. U. z 2015 r. poz. 1201), wszedł w życie znowelizowany art. 14 ust. 1 u.g.h., którego projekt został notyfikowany Komisji Europejskiej.

Wyrok SO w Olsztynie z dnia 7 maja 2018 r., VII Ka 113/18

Standard: 20810 (pełna treść orzeczenia)

Z dniem 3 września 2015r. wprowadzono istotne zmiany ustawodawcze, zmierzające do zapewnienia skuteczności art. 6 i art. 14 ustawy o grach hazardowych. W tym dniu weszła bowiem w życie ustawa z dnia 12 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy o grach hazardowych, która została uprzednio notyfikowania Komisji Europejskiej (numer powiadomienia: (...)) zgodnie z dyrektywą (...)/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998r. ustanawiającą procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego (Dz. Urz. UE L 204 z 21.07.1998, str. 37) oraz zgodnie z zasadami przewidzianymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002r. w sprawie sposobu funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039, z późn. zm.). Oznacza to, że przepis art. 14 ustawy o grach hazardowych w brzmieniu nadanym nowelizacją z dnia 12 czerwca 2015 r. został skutecznie wprowadzony do polskiego porządku prawnego, a to z kolei przemawia za stwierdzeniem, że wraz ze zmianą stosownych przepisów ustawy o grach hazardowych zdezaktualizowała się kwestia braku notyfikacji właściwych przepisów technicznych. Innymi słowy, o nieskuteczności art. 14 ustawy o grach hazardowych można co najwyżej mówić wyłącznie w odniesieniu do czynów popełnionych przed datą wejścia w życie omawianego przepisu, a więc przed 3 września 2015 r. Powoływanie się obecnie przez oskarżonego na przepis art. 4 ustawy nowelizującej, wskazywanie na zasadność interpretowania go w sposób przedstawiony przez apelującego, nie może znaleźć uznania Sądu, zwłaszcza że następnie orzecznictwo konsekwentnie przyjmowało, iż przepis ten dotyczy tylko i wyłącznie podmiotów, które prowadziły działalność zgodnie z ustawą o grach hazardowych w brzmieniu sprzed dnia 3 września 2015 r. - na podstawie koncesji albo zezwolenia.

Reasumując, Sąd Odwoławczy stanął na stanowisku, iż zachowanie oskarżonego było ewidentnym obejściem zapisów ustawy; że M. W. (1) celowo nie dostrzegał orzeczeń kontestujących legalność jego działań, bagatelizował tego rodzaju „negatywne” sygnały, które zewsząd do niego płynęły i pod osłoną wypowiadanych równolegle stanowisk przeciwnych nadal czerpał zyski z zainstalowanych bez wymaganej koncesji automatów do gier. Sąd nie ma więc żadnej wątpliwości, że takim działaniem oskarżony co najmniej godził się on na to, że prowadzona przez niego działalność może wyczerpywać znamiona przestępstwa z art. 107 § 1 kks, nie działał też pod wpływem jakiegokolwiek błędu. O ile jednak zachowanie oskarżonego do dnia 02 września 2015 r. można jeszcze ewentualnie uzasadnić prowadzonymi dysputami, o tyle od dnia 03 września 2015 r. -czyli od daty wejścia w życie ustawy nowelizującej- nie ma już jakiegokolwiek uzasadnienia dla naruszeń prawa, których dopuszczał się M. W. (1). Tym samym Sąd Odwoławczy zadecydował jedynie o skorygowaniu okresu przypisanego oskarżonemu działania niezgodnego z prawem, utrzymując w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok w mocy.

Wyrok SO we Wrocławiu z dnia 21 lutego 2018 r., IV Ka 1361/17

Standard: 20809 (pełna treść orzeczenia)