Formalizm wobec strony działającej bez profesjonalnego pełnomocnika

Sąd Najwyższy dostrzegał czasem istotne powody, dla których można dopuścić bardziej liberalną wykładnię czynności procesowych dokonywanych w formie pisemnej, a to w sytuacji, gdy z treści pisma wynikał cel tej czynności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 18 listopada 2004 r., I CK 231/04 niepubl.) i zwłaszcza wówczas, gdy pismo pochodziło od strony działającej w procesie osobiście (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 2006 r., II CZ 19/06; z dnia 7 lutego 2006 r., IV CZ 7/06; dnia 23 września 2009 r. I CZ 51/09; z dnia 23 lutego 2012 r., V CZ 142/11 niepubl.).

Wyrok SN z dnia 19 kwietnia 2012 r., IV CSK 384/11

Standard: 20649 (pełna treść orzeczenia)

Przy ocenie charakteru pisma wniesionego przez stronę, która nie korzysta z fachowej pomocy prawnej należy ocenić treść tego pisma z uwzględnieniem wynikającego z tego pisma celu jego złożenia (postanowienia SN z dnia 23 marca 2006 r., II CZ 19/06, z dnia 5 września 2001 r., I CZ 110/01, z dnia 5 maja 2005 r., IV CZ 35/05, z dnia 7 lutego 2006 r., IV CZ 7/06, z dnia 23 kwietnia 2009 r., IV CZ 29/09, dnia 23 września 2009 r. I CZ 51/09 - niepublikowane). Sąd Apelacyjny postulat nieuszczuplania uprawnień stron i zaufania jakie powinny cechować czynności sądu, niesłusznie pominął. Jeżeli zaś Sąd Apelacyjny miał wątpliwości, co do rzeczywistej woli powoda wyrażonej w piśmie z dnia 16 maja 2011 r., powinien był go wezwać do usunięcia niedokładności, które to pismo zawierało (art. 130 § 1 zd. 1 k.p.c.). Zaniechanie obowiązku wezwania nie może wywoływać negatywnych następstw dla strony.

Postanowienie SN z dnia 23 lutego 2012 r., V CZ 142/11

Standard: 20650 (pełna treść orzeczenia)