Przerwa biegu przedawnienia roszczenia ze stosunku pracy (art. 295 k.p.)

Wymóg przedstawienia w zawezwaniu do próby ugodowej propozycji ugodowych, które z natury rzeczy muszą się już odnosić do ściśle skonkretyzowanego żądania, został wprowadzony dopiero z dniem 7 listopada 2019 r. (art. 185 § 1[1] k.p.c.) i w związku z tym nie ma on zastosowania do zawezwania do próby ugodowej wniesionego do sądu przed tą datą.

Brak precyzji we wskazaniu przez pracownika w zawezwaniu do próby ugodowej odnoszącym się do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za cały okres zatrudnienia, ile godzin pracował ponad obowiązujące normy czasu pracy w poszczególnych okresach rozliczeniowych, jakie kwoty za te okresy rozliczeniowe są mu należne oraz jakie ustępstwo proponuje, aby ugodowo rozwiązać spór, nie przekreślają oceny, że doszło do przerwania biegu terminu przedawnienia (art. 295 § 1 pkt 1 k.p. w związku z art. 185 k.p.c.).

Jeśli chodzi o precyzję w określeniu żądania i jego wysokości, to jej stopień jest uzależniony od rodzaju (tytułu) roszczenia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zwraca się z jednej strony uwagę na to, że nieprawidłowości w prowadzeniu ewidencji czasu pracy przez pracodawcę są często przyczyną, z powodu której pracownik nie może doprecyzować swoich roszczeń (także w zawezwaniu do próby ugodowej) i w konsekwencji często w wytoczonej już sprawie konieczne jest sięgnięcie do opinii biegłego, z drugiej zaś, że jeśli pracownik jednoznacznie wyraża wolę uzyskania należności przysługujących mu z określonego tytułu w pełnej wysokości, to przerywa to bieg terminu przedawnienia roszczenia (wyrok SN z 14 kwietnia 2016 r., III PK 96/15 oraz postanowienie SN z dnia 12 czerwca 2018 r., III PK 100/17).

W tym wątku trzeba podkreślić, że obowiązek ewidencjonowania czasu pracy pracowników, w tym przepracowanego ponad ustawowy limit, i udostępniania tej ewidencji pracownikom jest zasadniczym obowiązkiem pracodawcy wynikającym z art. 94 pkt 9a k.p. w związku z art. 149 k.p. Nieprowadzenie ewidencji czasu pracy utrudnia, a nawet uniemożliwia precyzję w formułowaniu żądań.

Wyrok SN z dnia 26 kwietnia 2023 r., III PSKP 25/22

Standard: 73000 (pełna treść orzeczenia)

Biegu terminu przedawnienia nie przerywa wystąpienie organu Państwowej Inspekcji Pracy do pracodawcy, na wniosek pracownika, o realizację należności pracowniczych (art. 295 § 1 pkt 1 k.p.).

Jeżeli przepis stanowi o czynności przed właściwym organem powołanym do rozstrzygania sporów, to chodzi w nim o arbitra, który ma niezależną i niezawisłą pozycję ustrojową, w szczególności niezależną od władzy administracyjnej. W tym znaczeniu spory rozstrzygają sądy powszechne. Przeniesienie tego uprawnia na Państwową Inspekcję Pracy nie ma w tym przypadku uzasadnienia

Wyrok SN z dnia 25 maja 2016 r., II PK 110/15

Standard: 64875 (pełna treść orzeczenia)