Kontratyp dopuszczalnego karcenia dzieci (klapsy)
Inne kontratypy ustawowe i pozaustawowe Zakaz karcenia dzieci (art. 96[1] k.r.o.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Chociaż doszło do naruszenia dobra – znieważenia dziecka i naruszenia jego nietykalności cielesnej to nie można jedynie tego elementu brać pod uwagę przy ocenie. Podkreślić należy, że nie oznacza to, że takie zachowania jest aprobowane przez Sąd, są to bowiem czyny społecznie negatywne i niepożądane – niemniej jednak w przedmiotowej sprawie brak podstaw do penalizacji zachowania G. W. w tym zakresie.
Stosowanie kar cielesnych, czy tez znieważanie dzieci niewątpliwie godzi w ważne dobra takiej jak : życie, zdrowie, nietykalność cielesną, wolność i cześć (godność) człowieka, a także należyte traktowanie w rodzinie. Z drugiej strony, musi istnieć jakiś dopuszczalny margines tolerancji dla pewnej kategorii zachowań, w przypadku których konieczność ponoszenia odpowiedzialności karnej rodziłaby argument irracjonalności regulacji prawnych.
Bezsprzecznie czyn opiekuna (w niniejszej sprawie dziadka) realizuje znamiona przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej i znieważenia - niemniej jednak, mając na uwadze ogromne trudności wychowawcze z N. S. wynikające z jego choroby Sąd uznał, że społeczna szkodliwość tych czynów w oparciu o kryteria wskazane w art. 115 § 2 k.k., głównie sposób i okoliczności popełnienia czynu, postać zamiaru i motywację sprawcy – jest znikoma. Nie pozbawia to oczywiście czynów cech bezprawności formalnej, jednakże Sąd uznał że znieważenie przez oskarżonego wnuka i naruszenie jego nietykalności cielesnej było jego emocjonalną reakcją na zachowanie chłopca, który jak wykazała zarówno opinia psychologiczna, czy też wynika to z opinii dotycząca ucznia SOS-u w S. – w swoim zachowaniu bywa agresywny, krytyczny, w stosunku do dorosłych nieposłuszny, skłonny do kwestionowania autorytetów, niestały emocjonalnie, nadmiernie żywy, drażliwy. Co więcej, zdaniem psychologa dziecko przyjmuje postawę antyspołeczną, przejawia skłonności do konfabulacji i zmyślania (k. 246-251).
Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż mimo realizacji przez oskarżonego znamion przypisanego mu czynów, z uwagi na atypowo niską jego szkodliwość, oskarżony G. W. nie popełnił przestępstwa, co skutkowało umorzeniem postępowania na zasadzie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k.
Wyrok SR w Nowym Sączuz dnia 2 sierpnia 2019 r., II K 1397/17
Standard: 79397 (pełna treść orzeczenia)
Ustawą z dnia 10 czerwca 2010 r. o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie oraz niektórych innych ustaw wprowadzono do ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy artykuł 96 1 . Przepis ten stanowi, iż osobom wykonującym władzę rodzicielską oraz sprawującym opiekę lub pieczę nad małoletnim zakazuje się stosowania kar cielesnych. Nie ma wątpliwości, iż – po wejściu w życie nowelizacji – kontratyp karcenia małoletnich został wyłączony w stosunku do przestępstwa naruszenia nietykalności cielesnej (art. 217 kk) oraz naruszenia czynności narządu ciała na okres nie dłużej niż 7 dni (art. 157 § 2 KK) – w stosunku do następującego zakresu podmiotowego: osoby wykonujące władzę rodzicielską oraz osoby sprawujące opiekę lub pieczę nad małoletnim.
Wyrok SO w Częstochowie z dnia 5 czerwca 2017 r., VII Ka 328/17
Standard: 76185 (pełna treść orzeczenia)