Przerwa albo odroczenie rozprawy w celu przedstawienia przez oskarżyciela dowodów (art. 396a k.p.k.)

Sąd Rejonowy nie miał kompetencji, by w toku rozprawy głównej, w trybie art. 397 k.p.k., zlecić przeprowadzenie owego eksperymentu prokuratorowi. Z instytucji tej sąd mógł i może (obecnie na podstawie art. 396a k.p.k.) skorzystać wyłącznie w sytuacji, gdy usunięcie braków postępowania przygotowawczego przez sąd uniemożliwiałoby wydanie prawidłowego orzeczenia w rozsądnym terminie, zaś przeszkód tych nie można usunąć, stosując przepis art. 396 k.p.k.

Z tego też powodu w doktrynie zasadnie wskazuje się, że wydając postanowienie na podstawie art. 397 k.p.k. sąd nie wskazuje oskarżycielowi konkretnych dowodów, a to z uwagi na fakt, że gdy są one sądowi znane, to sąd właśnie winien usunąć stwierdzony brak przeprowadzając stosowny dowód, choćby w drodze pomocy sądowej. Wydając postanowienie na podstawie art. 397 k.p.k. sąd powinien natomiast wskazać, „na czym polegają braki postępowania, czyli okoliczności, których one dotyczą, i określić termin, w jakim powinny być sądowi przedstawione do przeprowadzenia dowody celem ich usunięcia”.

Konkludując należy zatem stwierdzić, że zlecenie przez Sąd Rejonowy przeprowadzenia eksperymentu procesowego na podstawie art. 397 k.p.k. było ewidentnym błędem, albowiem organ orzekający wiedział o jaką czynność dowodową chodzi i nic nie stało na przeszkodzie, by sam ją przeprowadził. Taki tryb procedowania, poza tym, że byłby zgodny z treścią art. 397 k.p.k. i dawał sądowi możliwość przeprowadzenie eksperymentu w taki sposób, jaki uważa za właściwy, miałby tę niezaprzeczalną zaletę, że umożliwiłby sądowi zapoznanie się z owym dowodem bezpośrednio.

Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2018 r., III KK 253/17

Standard: 20442 (pełna treść orzeczenia)

Ujawnienie braków na rozprawie oznacza, że nie wyszły one na jaw we wcześniejszych fazach postępowania, np. w fazie przygotowania do rozprawy. 

Wyrok SN z dnia 26 maja 2010 r., WA 10/10

Standard: 42409 (pełna treść orzeczenia)