Stawiennictwo na czynność procesową przynajmniej jednego obrońcy lub pełnomocnika (art. 117a k.p.k.)

Art. 117a § 1 k.p.k. nie ma charakteru lex specialis wobec art. 117 § 1 k.p.k. i w konsekwencji "warunkiem jego zastosowania jest prawidłowe zawiadomienie wszystkich obrońców i pełnomocników, a przynajmniej tych, którzy się nie stawili"

Postanowienie SN z dnia 29 października 2019 r., V KS 41/19

Standard: 48402 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 117 § 2a k.p.k., do którego istoty należy dyscyplinowanie stron procesu w celu zapobieżenia wykorzystywania przez nie powodów zdrowotnych do stosowania swoistej taktyki procesowej o znamionach obstrukcji, nie upoważnia do wyeliminowania strony z aktywnego udziału przez nią w procesie i nie powinien być stosowany bezwzględnie, bez próby wniknięcia w rzeczywiste powody braku takiego usprawiedliwienia, spełniającego wszystkie formalne wymogi. Brak formalnego zaświadczenia lekarskiego o niezdolności do stawiennictwa może być usprawiedliwiony okolicznościami losowymi (choroba o charakterze nagłym, przebywanie za granicą itp.). W takiej sytuacji, art. 117 § 2a k.p.k. nie może mieć pierwszeństwa i wyłączać – na zasadzie procesowego lex specialis – stosowania art. 117 § 2 k.p.k., który nie pozwala na przeprowadzanie czynności bez udziału strony z powodu ujawnionych innych, wyjątkowych przyczyn jej niestawiennictwa.

Wyrok SN z dnia 24 października 2018 r., V KK 483/18

Standard: 23749 (pełna treść orzeczenia)