Przedawnienie roszczenia przeciwko podmiotowi odpowiedzialnemu deliktowo za cudzy czyn

Gdy czyn deliktowy bezpośredniego sprawcy stanowi przestępstwo, to w konsekwencji również przeciwko osobie odpowiedzialnej za ten czyn jako cudzy, roszczenie odszkodowawcze ulegnie przedawnieniu według reguł określonych w art. 442[1] § 2 k.c. (poprzednio w art. 442 § 2 k.c.), nawet jeśli osobie odpowiedzialnej za cudzy czyn nie można przypisać przestępstwa (zob. wyrok SN z 15 lipca 2010 r., IV CSK 146/10).

Wyrok SN z dnia 6 września 2022 r., II CSKP 466/22

Standard: 73650 (pełna treść orzeczenia)

Trzeba bowiem odróżnić sytuację, w której równolegle obok sprawcy szkody za jego czyn odpowiada inna osoba (tzw. odpowiedzialność za cudzy czyn), od takiej, w której oprócz sprawcy odpowiada inna osoba, ale za własny czyn. Na tego rodzaju rozróżnienie podstaw odpowiedzialności deliktowej, w kontekście terminów przedawnienia roszczeń, zwracał uwagę Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 19 listopada 2009 r., IV CSK 257/09.

W wypadku, gdy powództwo jest kierowane przeciwko osobie odpowiedzialnej deliktowo za cudzy czyn, od jego charakteru zależeć będzie to, w jakim terminie przedawni się roszczenie przeciwko podmiotowi odpowiedzialnemu deliktowo za ten cudzy czyn. Tożsamość zdarzenia, powodującego powstanie szkody, skutkuje wówczas tym, że roszczenia odszkodowawcze wobec sprawcy przestępstwa i osoby odpowiedzialnej deliktowo za cudzy czyn przedawniają się w jednym terminie (por. uchwała (7) SN z dnia 21 listopada 1967 r., III PZP 34/67; wyroki SN z dnia 27 października 2005 r., III CK 171/05; z dnia 16 stycznia 2008 r., IV CSK 380/07; z dnia 27 maja 2015 r., II CSK 488/14).

Dlatego, gdy czyn deliktowy bezpośredniego sprawcy stanowi przestępstwo, to w konsekwencji również przeciwko osobie odpowiedzialnej za ten czyn jako cudzy, roszczenie odszkodowawcze ulegnie przedawnieniu według reguł określonych w art. 442[1]; § 2 k.c., nawet jeśli osobie odpowiedzialnej za cudzy czyn nie można przypisać przestępstwa (zob. wyrok SN z dnia 15 lipca 2010 r., IV CSK 146/10

Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2021 r., III CSKP 13/21

Standard: 62132 (pełna treść orzeczenia)