Charakter prawny notatki urzędowej sporządzonej z posiedzenia niejawnego (art. 157 § 3 k.p.c.)

Notatka urzędowa nie stanowi dokumentu prywatnego, lecz jest dokumentem urzędowym w rozumieniu art. 244 § 1 k.p.c., (podobnie jak protokół posiedzenia, orzeczenia sądowe), w szczególności, gdy została sporządzona w przepisanej formie przez powołany do tego organy władzy publicznej w zakresie jego działania.

Jeżeli przepisy nie wymagają sporządzenia uzasadnienia orzeczenia (art. 357 § 2 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.), to wystarczające jest sporządzenie notatki urzędowej stanowiącej odpowiednik protokołu z posiedzenia jawnego (art. 157 § 1 i 3 k.p.c.). Wystarczające jest, aby tego rodzaju notatka została podpisana jedynie przez przewodniczącego posiedzenia, analogicznie do wymogów podpisania protokołu pisemnego (art. 158 § 3 k.p.c.).

Dokument urzędowy, odpowiadający wymaganiom z art. 244 k.p.c. korzysta z domniemania prawdziwości (autentyczności) oraz domniemania zgodności z prawdą tego, co zostało w nim urzędowo zaświadczone. Domniemania te mogą być obalone w sposób przewidziany w art. 252 k.p.c. tj. przez zaprzeczenie prawdziwości dokumentu lub przez udowodnienie, że oświadczenie zawarte w danym dokumencie urzędowym jest niezgodne z prawdą.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 22 lutego 2013 r., I ACa 857/12

Standard: 20194 (pełna treść orzeczenia)