Pojęcie „korzystający z utworu audiowizualnego” w rozumieniu art. 70 ust. 3 Pr.Aut
Przepisy szczególne dotyczące utworów audiowizualnych (art. 69-73 Pr.Aut.)
Pojęcie korzystającego (art. 70 ust. 21 pkt 4 i ust. 3 pr. aut.) wiąże się nie z osobą nabywającą czasopismo z utworem audiowizualnym na DVD, ale z podmiotem sprzedającym to czasopismo i czerpiącym z tego korzyści. Chodzi zatem o osobę, która wprowadza do obrotu we własnym imieniu i na własny rachunek egzemplarze utworów audiowizualnych, a więc nośniki z opisem reprodukowanego utworu.
Podmiotem korzystającym nie są także tłocznie płyt DVD, które pełnią funkcje techniczne (tak też wyrok SA w Warszawie z dnia 25 kwietnia 2014 r., I ACa 827/13). Kupujący wraz z czasopismem nabywa egzemplarz filmu, płacąc cenę za całość. Wykluczyć należy twierdzenie, że kupujący otrzymuje cokolwiek za darmo od profesjonalnego sprzedawcy, będącego przedsiębiorcą, a więc podmiotem mającym w sobie cechę działania dla osiągnięcia zysku (for profit).
Wyrok SN z dnia 20 grudnia 2017 r., I CSK 149/17
Standard: 65847 (pełna treść orzeczenia)
Korzystającym z utworu audiowizualnego jest bezpośredni użytkownik wykorzystujący utwór na wskazanych w art. 70 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.) polach eksploatacji.
W doktrynie nie ma zgodności co do tego, jak należy rozumieć to pojęcie „korzystający z utworu audiowizualnego” w rozumieniu art. 70 ust. 3 Pr.aut. Według niektórych autorów korzystającym jest każdy, kto podejmuje korzystanie z utworu i występuje w łańcuchu pośredników prowadzącego od producenta do finalnego użytkownika, a więc zarówno producent, jak i dystrybutor, właściciel wypożyczalni, kina itp. Według innych autorów, należy to pojęcie rozumieć węziej; za korzystającego uznaje się tylko bezpośredniego użytkownika wykorzystującego utwór audiowizualny na wskazanych w przepisie polach eksploatacji. Wskazuje się, że wyznaczenie stawki w tabelach wynagrodzeń w powiązaniu z przychodem bezpośrednio udostępniającego utwór przesądza to, że roszczenia mogą być kierowane właśnie w stosunku do tych podmiotów.
W ocenie Sądu Najwyższego, właściwe jest węższe pojmowanie pojęcia "korzystający".
Wyrok SN z dnia 2 grudnia 2010 r., I CSK 33/10
Standard: 19863 (pełna treść orzeczenia)