Zgłoszenie wierzytelności a bieg przedawnienia (art. 236 Pr. Up.)

Zgłoszenie sędziemu-komisarzowi przez wierzyciela upadłego wierzytelności wynikającej z umowy przerywa bieg przedawnienia nie tylko roszczenia o wykonanie umowy, ale i zastępujących lub uzupełniających je roszczeń o odszkodowanie za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy.

Zgłoszenie wierzytelności jest warunkiem wciągnięcia jej na listę, a tym samym uwzględnienia w postępowaniu upadłościowym. Zgłoszenie wierzytelności sędziemu-komisarzowi i wciągnięcie na listę następuje na określonych zasadach (zob. art. 150 i nast. Pr.upadł., art. 236 i nast. ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze, jedn. tekst: Dz.U. z 2009 r. Nr 176, poz. 1361 ze zm.- dalej: "Pr.u.n.").

W świetle tych zasad, dostosowanych do zaspokojenia wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, nie ma powodów do rozróżniania wierzytelności wynikającej z umowy i składających się na nią roszczeń; zgłasza się jedynie wierzytelność na wspomnianych zasadach.

Rozróżnienie, o którym była mowa, może nabrać doniosłości dopiero po ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy w jego toku odmówiono uznania zgłoszonej wierzytelności, odmowa bowiem nie tamuje dochodzenia przeciwko upadłemu po ukończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego nieuznanej wierzytelności (art. 169Pr.upadł. i art. 263Pr.u.n.), w czym - należy konsekwentnie przyjąć - mieści się dochodzenie wszystkich składających się na nią roszczeń, także więc roszczeń odszkodowawczych zastępujących lub uzupełniających roszczenie o wykonanie umowy (art. 471 k.c.).

Gdyby zgłoszenie sędziemu-komisarzowi wierzytelności wynikającej z umowy nie przerywało również biegu przedawnienia roszczeń o odszkodowanie za niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, możliwość ich dochodzenia, wynikająca uprzednio z art. 169Pr.upadł., a obecnie z art. 263Pr.u.n., mogłaby nie mieć w wielu przypadkach praktycznego znaczenia z powodu ich przedawnienia się w toku postępowania upadłościowego.

Wyrok SN z dnia 15 stycznia 2010 r., I CSK 166/09

Standard: 19836 (pełna treść orzeczenia)