Koszty postępowania upadłościowego - należności podatkowe (art. 230 ust. 2 Pr. Up.)
Koszty i inne zobowiązania masy upadłości (art. 230 – 235 Pr.Up.)
Co należy do wydatków postępowania, wynika w zasadzie z art. 230 ust. 2p.u.n. Do tych wydatków należą podatki i daniny publiczne należne za okres po ogłoszeniu upadłości. Inaczej mówiąc, w przypadku podatków kosztami postępowania upadłościowego są jedynie należności podatkowe ale, co wymaga podkreślenia, poniesione na likwidację składników masy upadłości.
A zatem w świetle art. 230 ust. 2 ustawy p.u.n. należności podatkowych, które nie są związane z likwidacją składników masy upadłości, nie można uznać za koszty postępowania upadłościowego.
Wyrok SN z dnia 8 września 2016 r., II CSK 826/15
Standard: 19820 (pełna treść orzeczenia)
Wszelkie należności istniejące w dniu ogłoszenia upadłości, jak i powstałe po jej ogłoszeniu na skutek działań Syndyka, podlegają od tej chwili zaspokojeniu z masy upadłości, natomiast kolejność zaspokojenia tych należności regulują przepisy prawa upadłościowego. Tylko podatki związane z czynnościami Syndyka stanowiące koszty postępowania upadłościowego zaliczane są do pierwszej kategorii zaspokojenia. Oznacza to, że podatki należne za okres po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego podlegają zaspokojeniu z masy upadłości i to w pierwszej kolejności, natomiast podatki mające swe źródło w czynnościach dokonanych przed ogłoszeniem upadłości, tak jak przedmiotowa należność, nie stanowią kosztów postępowania upadłościowego a zatem należą do trzeciej kategorii zaspokojenia (o czym była już mowa wyżej).
Tylko wierzytelności w postaci podatków powstałe po dacie ogłoszenia upadłości stanowiące wydatki postępowania upadłościowego, obejmujące likwidację majątku upadłego, zaliczane są do kosztów takiego postępowania z mocy samego prawa i podlegają zaspokojeniu z funduszy masy upadłości (art. 342 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 230 ust. 2 ustawy Prawo upadłościowe).
Zaakceptowanie stanowiska przeciwnego oznaczałoby nieuzasadnione pominięcie całego obszaru normatywnego Prawa upadłościowego i naprawczego, dotyczącego kolejności zaspokajania wierzycieli oraz bezpodstawne przyznanie charakteru i mocy unormowania w tym przedmiocie art. 55 § 2 Ordynacji podatkowej, którego treść w przywołanym zakresie nie tworzy regulacji prawnej i do prawa upadłościowego w żaden sposób się nie odwołuje" (tak wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2008 r. sygn. akt I FSK 1833/07).
Wyrok SA w Łodzi z dnia 25 czerwca 2015 r., I ACa 1836/14
Standard: 19819 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 19821