Nieumyślne wyrządzenie istotnej szkody (art. 231 § 3 k.k.)

Istotna szkoda – stanowiąca znamię art. 231 § 3 k.k. – jest pojęciem ocennym, przy czym w wypadku wyrządzenia szkody o charakterze wyłącznie materialnym, ocena ta powinna być relatywizowana do sytuacji majątkowej pokrzywdzonego, ale też powinna wyrażać się orientacyjnie wartością znaczną określoną w art. 115 § 5 k.k. Ponieważ jednak istotna szkoda – w rozumieniu art. 231 § 3 k.k. – nie ogranicza się tylko do szkody materialnej i jest pojęciem szerszym, to o tym, na ile jest to szkoda istotna w konkretnych okolicznościach, mogą również decydować – obok faktycznej szkody materialnej – dodatkowe względy, stanowiące znaczną dolegliwość dla strony pokrzywdzonej (zob. uchwała SN z 29 stycznia 2004 r., I KZP 38/03).

Postanowienie SN z dnia 28 kwietnia 2022 r., I CSK 631/22

Standard: 75666 (pełna treść orzeczenia)

Wobec funkcjonariusza funkcjonariusza za nieumyślne pozbawienie człowieka wolności w wyniku niedopełnienia obowiązków lub przekroczenia uprawnień stosuje się art. 246 § 3 d.k.k. [art. 231 § 3 k.k.], pod warunkiem że nastąpiła poważana szkoda.

Samo przekroczenie uprawnień lub niedopełnienie obowiązku nie stanowi jeszcze przestępstwa. Może ono jedynie stwarzać podstawę do odpowiedzialności służbowej lub dyscyplinarnej określonego funkcjonariusza. Dla bytu tego przestępstwa jest natomiast konieczne, aby sprawca naruszając swe kompetencje działał tym samym na szkodę dobra społecznego lub dobra jednostki (…). Element działania na szkodę dobra społecznego lub jednostki jest zasadniczym kryterium rozgraniczającym przestępne nadużycie władzy od przekroczeń dyscyplinarnych lub służbowych. W tym zakresie wskazuje się również na pewne kryteria uzupełniające, a zwłaszcza stopień społecznego niebezpieczeństwa czynu 

Uchwała SN z dnia 31 maja 2021 r., I DI 19/21

Standard: 77419 (pełna treść orzeczenia)