Umowa o przeniesienie autorskich prawa majątkowych a umowa o korzystanie z utworu (licencja)

Umowa o przeniesienie autorskich prawa majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu (licencja) obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. Licencja wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności ( art. 53 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). W braku wyraźnego postanowienia o przeniesieniu prawa, uważa się, że twórca udzielił licencji. Umowa licencyjna uprawnia do korzystania z utworu w okresie 5 lat na terytorium państwa, w którym licencjobiorca ma swoją siedzibę, chyba, że w umowie postanowiono inaczej. Po upływie tego terminu, prawo uzyskane na podstawie licencji wygada ( art. 65 i art. 66 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych). Licencję udzieloną na okres dłuższy niż 5 lat po upływie tego terminu uważa się za udzieloną na czas nieoznaczony ( art. 68 ust. 2).

Możliwe jest przyjęcie konwersji nieważnej umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych na ważną umowę licencyjną niewyłączną, dotyczącą tych samych praw majątkowych. Rozwiązanie to ma na celu zapewnienie interesów autora, a zwłaszcza jego prawa do wynagrodzenia. Decydujący powinien być cel oświadczeń woli. Dopuszczalność konwersji należałoby odrzucać w tych wypadkach, w których zamiarem stron było doprowadzenie do powstania skutku rozporządzającego, tj. nabycie przez kontrahenta twórcy autorskich praw majątkowych wyłącznych, skutecznych erga omnes ) albo też przyznanie kontrahentowi twórcy wyłącznego uprawnienia do korzystania z utworu na określonych polach eksploatacji.

Przepis art. 65 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych nakazuje rozstrzygać na korzyść umowy licencyjnej wszelkie wątpliwości dotyczące charakteru umowy. Z umową o przeniesienie praw autorskich mamy zatem do czynienia wówczas, gdy wskazuje na to wyraźne postanowienie umowne. Jednakże skutek w postaci przeniesienia prawa może wynikać jednoznacznie również np. z treści umowy o dzieło, na podstawie której dochodzi do stworzenia utworu.

Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 1 lutego 2012 r., I ACa 1344/11

Standard: 19462 (pełna treść orzeczenia)