Autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego przysługujące producentowi lub wydawcy (art. 11 Pr.Aut.)
Podmioty prawa autorskiego (art. 8 – 15a Pr.Aut.) Zbiory, antologie, wybory, bazy danych (art. 3 Pr.Aut.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Prawa autorskie do części utworu mających samodzielne znaczenie, zgodnie z art. 11 PrAut, przysługują ich twórcom. Jeśliby nawet przyjąć, że powód był jedynie współtwórcą logo i layoutu, to i tak miałby legitymację do dochodzenia wynagrodzenia (lub co najmniej jego części, za względu na podzielność świadczenia - por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 czerwca 1975 r., sygn. akt I CR 353/75). Zgodnie z art. 9 ust. 4 PrAut uzyskane świadczenie przypadałoby wszystkim współtwórcom, stosownie do wielkości udziałów.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 10 lipca 2014 r., I ACa 145/14
Standard: 20761 (pełna treść orzeczenia)
Zgodnie z art. 11 PrAut autorskie prawa majątkowe do utworu zbiorowego, w szczególności do encyklopedii lub publikacji periodycznej, przysługują producentowi lub wydawcy, a do poszczególnych części mających samodzielne znaczenie - ich twórcom. Domniemywa się, że producentowi lub wydawcy przysługuje prawo do tytułu.
Przytoczony przepis nie określa wyraźnie, czy przysługujące producentowi lub wydawcy na podstawie zawartego w nim domniemania prawo do tytułu utworu zbiorowego obejmuje wyłącznie majątkowe, czy również osobiste prawa autorskie. Nie oznacza to jednak, że można - jak trafnie zarzuciła skarżąca - poprzestając na treści omawianego przepisu, uznać, iż przyznane producentowi lub wydawcy prawo do tytułu utworu zbiorowego obejmuje także autorskie prawa osobiste.
Na gruncie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych obowiązuje wyrażona w art. 8 ust. 1 PrAut podstawowa zasada, że autorskie prawo powstaje w sposób pierwotny na rzecz twórcy; tak trzeba bowiem rozumieć zawarty w przytoczonym przepisie zwrot „prawo autorskie przysługuje”. Wymieniona zasada stanowi wyraz przyjętego założenia, że pierwotnym źródłem prawa autorskiego jest twórcza działalność człowieka. Twórcą może zatem być - co wynika z samej natury procesu twórczego - wyłącznie osoba fizyczna.
Przyjmuje się, opierając się na art. 16 PrAut, że autorskim dobrem osobistym jest nieograniczona w czasie i niepodlegająca zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem. Autorskie prawa osobiste chronią tę więź z utworem ze skutecznością erga omnes przed wszelkimi bezprawnymi działaniami osób trzecich. Autorskie prawa osobiste mogą przysługiwać tylko osobom fizycznym, albowiem jedynie między osobą fizyczną a utworem może powstać wspomniana szczególna więź emocjonalna.
Odejście od sformułowanej w art. 8 ust. 1 PrAut podstawowej zasady jest możliwe jedynie wówczas, gdy - co wyraźnie wynika z przytoczonego przepisu - pozwala na to szczególny przepis ustawy. Jednym z nich jest art. 11 PrAut, przyznający pierwotne nabycie określonych w nim praw autorskich przez inny podmiot niż twórca.
Mając zatem na względzie powyższe, należało przyjąć - wbrew odmiennemu stanowisku Sądu - że przysługujące producentowi lub wydawcy na podstawie przewidzianego w art. 11 zdanie drugie PrAut domniemania prawo do tytułu utworu zbiorowego obejmuje wyłącznie majątkowe prawo do tytułu.
Wobec wyraźnego ograniczenia przyznanego producentowi lub wydawcy prawa do utworu zbiorowego jedynie do majątkowego prawa autorskiego, nie ma podstaw do przyjęcia, zwłaszcza ze względu na zasadę wyrażoną w art. 8 ust. 1 PrAut, aby prawo do tytułu tego utworu zostało producentowi lub wydawcy przyznane w szerszym zakresie.
Przyjmuje się, że ze względu na fakt, iż przedmiotem ochrony w prawie autorskim mogą być wyłącznie utwory, do których autorskie prawa osobiste - jako niezbywalne - zachowuje twórca, czyli osoba fizyczna, a nie inna osoba, prawami, które na podstawie domniemania przysługują producentowi lub wydawcy do tytułu utworu zbiorowego, są autorskie prawa majątkowe.
Argumentem wspierającym jest także pogląd wyrażony w okresie obowiązywania art. 10 ustawy z dnia lipca 1952 r. - Prawo autorskie (Dz.U. Nr 34, poz. 234 ze zm.), niestosującej podziału na autorskie prawa majątkowe i osobiste, że nie można wywieść na rzecz wydawcy uprawnień osobistych.
Wyrok SN z dnia 14 lutego 2014 r., II CSK 281/13
Standard: 19433 (pełna treść orzeczenia)