Wyłączenia spod ochrony prawa autorskiego a prawa zależne

Przyjęcie, że te przejawy działalności ludzkiej, o których mowa w art. 4 pr. aut. p.p., jako nie stanowiące przedmiotu prawa autorskiego, nie są utworem w rozumieniu ustawy, oznacza, że nie mogą stanowić przedmiotu opracowania w rozumieniu art. 2 ustawy, zatem nie mogą przysługiwać dokonującym opracowań prawa zależne. Skoro zatem skarżąca dokonała opracowania elementów nie podlegających ochronie prawa autorskiego, to można mówić co najwyżej o powstaniu pierwotnego utworu i pierwotnych praw autorskich. Warunkiem tego jest jednak uprzednie ustalenie, że przedmiot ewentualnej ochrony spełnia przesłanki uznania go za "utwór" w rozumieniu art. 1 ust. 1 u. o pr. aut. Musi zatem spełniać trzy główne cechy, to jest: 1) dobro takie jest przejawem działalności twórczej, 2) ma charakter indywidualny, 3) zostało ustalone w jakiejkolwiek postaci. Przesłanki określone w pkt 1 i 2 są ze sobą ściśle związane i - jak dostrzeżono w orzecznictwie - mają charakter ocenny (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 29.10.1997 r., I Aca 477/97, w: Dobra osobiste. Zbiór orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Krakowie, opr. B. Gawlik, Kraków 1999, s. 282 i n.).

Wyrok SN z dnia 13 stycznia 2006 r., III CSK 40/05

Standard: 19266 (pełna treść orzeczenia)