Roszczenie artysty wykonawcy o zapłatę stosownego wynagrodzenia na podstawie art. 86 ust. 3 Pr.Aut.

Roszczenie artysty wykonawcy o zapłatę stosownego wynagrodzenia oparte na treści przepisu art. 86 ust. 3 ustawy ma charakter obligacyjny, chodzi bowiem o wynagrodzenie jakie otrzymałby artysta wykonawca, gdyby zawarł umowę o korzystanie z wykonania w określonym zakresie. Zatem nie ma podstaw do dochodzenia od podmiotu, który dokonał nadania za pomocą egzemplarza wprowadzonego do obrotu, roszczeń przewidzianych w art. 79 ust. 1 ustawy (w zakresie artystycznych wykonań w związku z art. 101 ustawy). Przesłanką dochodzenia roszczeń wskazanych w powołany przepisie, a więc i roszczenia o zapłatę potrójnego wynagrodzenia, jest naruszenie wyłącznego prawa do korzystania z artystycznego wykonania i rozporządzania nim. Naruszenie takie następuje w razie podjęcia działań polegających na korzystaniu z artystycznego wykonania bez zgody uprawnionego lub zezwolenia wynikającego z ustawy. Uznanie, że skarżąca Spółka dokonała nadania fragmentów ścieżki dźwiękowej filmu zawierającej głosową warstwę wykonania roli (…) przez Romana W. za pomocą wprowadzonego do obrotu egzemplarza (zezwolenie przewidziane w pkt 4 i 7 ust. 2 art. 86 ustawy) powoduje, że zgoda uprawnionego artysty (jego spadkobiercy) nie była potrzebna. Tym samym nieprawidłowe jest przyjęcie, że pozwana R. naruszyła którekolwiek wyłączne prawa artysty wykonawcy chronione przepisem art. 86 ust. 1 pkt 2 ustawy (por. wyrok SN z dn. 20.5.1999 r., I CKN 1139/97, OSNC 2000/1/6). Trafny jest więc zarzut naruszenia art. 79 ust. 1 ustawy, bowiem naruszenie przez skarżącą wyłącznie prawa do otrzymania przez artystę wykonawcę stosownego wynagrodzenia nie generuje zastosowania sankcji przewidzianych w powołanym przepisie ustawy.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 25 sierpnia 2004 r., VI ACa 27/04

Standard: 19223